Μονόγραμμα Γ

Γάμμα (Γ,γ,γ΄) 

«Γάμ(μ)α τὸ στοιχεῖον, παρὰ τὸ ἀμᾶν τὴν γῆν, ἤτοι θερίζειν... δρεπανῶδες γὰρ ἐστιν. ᾧ
(=γι' αὐτὸ) καὶ ὁ τύπος τοῦ γράμματος ὅμοιός ἐστι». (Ἐτυμολογικό τὸ Μέγα) 

γῆν-γᾶν Γᾶν+ἀμᾶν=Γάμμα.
Τό σχῆμα τοῦ γράμματος (Γ) φανερώνει τό ἀρχέγονο ξύλινο ἐργαλεῖο
μέ τό ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος ἐχάραξε, σκάλισε τήν γῆν. Καί μέ τήν χάραξη ἀκούστηκε καί ὁ ἦχος του: Γ...Γ...

Γάμμα τό «δρεπάνι» τοῦ νοῦ. 
ὕνις (γύνις), τό σίδερο στήν ἄκρη τοῦ ἀρότρου πού τέμνει τήν γῆ, τό ὑνί/γυνί, πού λέμε σήμερα.

Δύο τά ἀρχικά μονοσύλλαβα ρήματα ἀπό Γάμμα, γῶ καί γνῶ. 
γέω-γῶ(Γ+ἔω=πορεύομαι), δηλαδή πορεύομαι διά τοῦ Γάμμα καί ὅταν πορεύομαι διά τοῦ Γάμμα, γῶ=γείνω=γεννῶ, τίκτω. 
Γῶ σημαίνει τέσσερα:1)τὸ χωρῶ, ἐξ οὗ καὶ γῆ, ἡ χωρητική πάντων,
2)τὸ λαμβάνω καὶ δέχομαι..(ἐξ οὗ καί γαστήρ), 3)τὸ γεννῶ, ἐξ οὗ καὶ γυνή, 4)τὸ φωνῶ (ἐξ οὗ καὶ γῆρις=φωνή)». (Ἐτυμολογικό τό Μέγα)

Τόσο ἡ Γῆ ὅσο καί ἡ Γυνή «χαράσσονται» καί «σκαλίζονται» διά νά γεννήσουν, λαμβάνουν καί δέχονται εἰς τήν Γαστέρα τους καί στό τέλος ἀποδίδουν.

αἶα=ἡ «στεγνή» γῆ, ἡ ἀποξηρανθεῖσα, ἐκ τοῦ αὔω=ξηραίνω. Γ+αἶα=γαῖα, ἡ τελική γαῖα πρός καλλιέργεια, ἡ ἕτοιμη νά θρέψει τούς πάντες, ἡ ἕτοιμη νά δεχθεῖ τό Γ.

Γαῖες τά χωράφια. Γαῖα ἡ ποιητική λέξις γιά τήν γῆ. Γαῖα ἡ εὐρύστερνος, ἡ γεννητική τῶν πάντων.

2.Γνέω-Γνῶ=γνωρίζω, γνώσω, γνώσκω, γιγνώσκω.

Γνῶ= Γ(εννῶ) διά τοῦ Ν(οήσεως) καί ἔω=πορεύομαι. Καί ἀφοῦ γῶ=φωνῶ στό τέλος φανερώνω διά τῆς φωνῆς καί τό γέννημα τῆς σκέψεώς μου.

Οἱ λέξεις ἀπό Γάμμα, λοιπόν, ἔχουν συνήθως σχέση μέ τήν γέννησιν, τήν γένεσιν, τήν δημιουργία, τήν καλλιέργεια, γῆ, γαῖα, γυνή, γάμος, γνῶσις, γεννῶ, γίγνομαι, γαστήρ, γέννησις, γένεσις, γέννημα, γνωρίζω, γνώσκω, γιγνώσκω, γαμέω κ.ἄ., λέξεις δηλαδή πού προκύπτουν ἀπό τό κυριολεκτικό ἤ μεταφορικό «σκάλισμα» τῶν πάντων, τό «σκάλισμα» εἴτε τῆς γῆς εἴτε τῆς νόησης. Ἀπό Γάμμα ὑπάρχουν καί λέξεις πού τό ἀντικείμενο τῆς περιγραφῆς τους παραπέμπει στό σχῆμα τοῦ γράμματος Γ, π.χ. Γωνία, Γόνυ κ.ἄ.

Τό Γ συχνά προτάσσεται: δοῦπος/γδοῦπος, λεύσσω(=ὁρῶ)/γλαύσσω(=ἀστράπτω).

Τό Γ εἶναι τό τρίτο γράμμα τῆς ἀλφαβήτου, εἶναι ἠμίφωνο οὐρανικό σύμφωνο καί ἔχει ἀριθμητική ἀξία τρία (γ΄). Ὡς οὐρανικό μέσο τό Γ ἐναλλάσσεται μέ τά ἄλλα δύο οὐρανικά , τό ψιλό Κ καί τό δασέο Χ.

Ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης ἔχει πεῖ γιά τό Γάμμα: «Γ: τὸ πιὸ ἐλαφρύ, ποὺ ἡ ἀδυναμία σου νὰ τὸ προφέρεις, δείχνει τὸν βαθμὸ τῆς βαρβαρότητάς σου».

Κι αὐτό διότι ἄλλο «ἐγκατάλειψις» καί ἄλλο «ἐgατάλειψις».

Ὅπως φαίνεται καί στήν εἰκόνα, ὅπου γωνία ὑπάρχει καί ἕνα ...Γάμμα.