αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία

147 σωζόμενα Δελφικά Παραγγέλματα, αποτελούν την παρακαταθήκη που παρέδωσαν οι Ιερείς και οι Επτά Σοφοί  στις επερχόμενες γενεές τών Ελλήνων, ωφελήματα ανθρώποις ες βίον. 

Πριν εκστρατεύσει ο Αλέξανδρος στην Ασία βρέθηκε στην Κόρινθο. Εκεί επιδίωξε και συναντήθηκε με τον Διογένη τον Κυνικό Φιλόσοφο. Ο Αλέξανδρος πλησιάζει και τού λέγει «Είμαι ο Άρχων Αλέξανδρος». Ο Διογένης ατάραχος απαντά «Και ΄γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων»... Στο τέλος αυτής της συζήτησης, εκφέρει ο Αλέξανδρος το περίφημο: «Αν δεν ήμουν Αλέξανδρος θα ήθελα να ήμουν Διογένης» 

ΦΙΛΙΑΝ ΦΥΛΑΤΤΕ - Φιλίαν φύλαττε Να διαφυλάττεις τη φιλία διότι είναι πολύ σοβαρό πράγμα. Τρεις είναι οι βάσεις που στηρίζετε ο άνθρωπος, η εργασία, η φιλία και η οικογένεια. Οι αρχαίοι έδιδαν μεγάλη σημασία στην φιλία. Πέντε Δελφικά Παραγγέλματα είναι αφιερωμένα σε αυτήν. Φίλοις βοήθει Φιλίαν ἀγάπα Φίλοις εὐνόει Φίλῳ χαρίζου Φιλίαν φύλαττε

ΦΡΟΝΕΙ ΘΝΗΤΑ - Φρόνει θνητὰ Να σκέφτεσαι ως θνητός και ως τέτοιος να ενεργείς. Μην αναβάλεις πράγματα για αργότερα, μπορεί να μην προλάβεις. Ο Πίνδαρος στο έργο του Πυθιονίκαις χαρακτήρισε τον άνθρωπο ως όνειρο σκιάς  «επάμεροι˙ τι δε τις; τί δ' ού τις; σκιάς όναρ άνθρωπος…» (εφήμεροι, τί είναι κανείς; τί δεν είναι; όνειρο σκιάς ο άνθρωπος) 

ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ - τίποτα σε υπερβολή ΜΗΔΕΝ - μήδε εν - ούτε ένα ΑΓΑΝ - υπερβολικά (επίρρημα) Ένα από τα Δελφικά Παραγγέλματα που ήταν χαραγμένα στην είσοδο του Ναού τού Απόλλωνος στους Δελφούς. Η ρήση υποδηλώνει ότι η αλήθεια βρίσκεται στο μέσον και χωρίς υπερβολές. Ακριβώς αυτό που υποστήριξε ο Αριστοτέλης «η αρετή κείται στο μέσον»

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ από την προστακτική οίδα=γνωρίζω + ἑαυτός, γνώρισε τον εαυτό σου, ένα από τα Δελφικά Παραγγέλματα που ήταν χαραγμένα στην είσοδο τού Ναού τού Απόλλωνος στους Δελφούς. Σύμφωνα με τον Χαρμίδη του Πλάτωνος, είναι το παλαιότερο από τα τρία Παραγγέλματα που ήταν χαραγμένα στην είσοδο του Ναού του Θεού Απόλλωνος στους Δελφούς. Η περιγραφή των Δελφών από τον περιηγητὴ Παυσανία επιβεβαιώνει την ύπαρξή του. Ο Αριστοτέλης, σε διάλογο (Περί φιλοσοφίας), ερεύνησε την χρονολογία τού Γνῶθι Σεαυτόν σε σχέση με την ιστορία του Ναού των Δελφών, το συμπέρασμά του ήταν ότι δεν άνηκε σε κανέναν από τ

ΟΥ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΙΣ ΠΑΣΙ ΡΗΤΑ  η ρήση ανήκει στον Πυθαγόρα και σημαίνει δεν μπορούν να ειπωθούν όλα σε όλους. Ωστόσο αργότερα εκφράστηκε λητά ως Δελφικό Παράγγελμα ΑΡΡΗΤΟΝ ΚΡΥΠΤΕ. ΑΡΡΗΤΟΙ ΛΟΓΟΙ ονομάζονται εκείνοι που πρέπει να παραμείνουν σε ολίγους γνωστοί, όχι γιατί αυτοί οι ολίγοι είναι μια ανωτέρα κάστα, αλλά διότι οι πολλοί, λόγω γνωσιολογικού υποβάθρου, δεν είναι ακόμα έτοιμοι να τους κατανοήσουν και μάλλον περίσσότερη θα είναι η ζημία παρά το ώφελος.