Μέγας Αλέξανδρος και Διογένης ο Κυνικός

Πριν εκστρατεύσει ο Αλέξανδρος στην Ασία βρέθηκε στην Κόρινθο. 
Εκεί επιδίωξε και συναντήθηκε με τον Διογένη τον Κυνικό Φιλόσοφο. 

Ο Αλέξανδρος πλησιάζει και τού λέγει «Είμαι ο Άρχων Αλέξανδρος». 

Ο Διογένης ατάραχος απαντά «Και ΄γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων». 

 
Σύμπλεγμα Αγαλμάτων Διογένη και Αλεξάνδρου στα Καλάμια στην Κόρινθο  

Ο Μ. Αλέξανδρος απορεί για την συμπεριφορά του και του λέγει «Δεν με φοβάσαι;» 

Ο Διογένης απαντάει «Και τί είσαι; Καλό ή κακό;» 

Ο Αλέξανδρος μένει σκεπτικός. 
Δεν μπορεί ένας βασιλεύς να πεί ότι είναι κακό,
και άμα είναι καλό, γιατί κάποιος να φοβάται το καλό; 

Αντί να απαντήσει ο Αλέξανδρος ξεφεύγει και τον ρωτά εκ νέου 
«Τί χάρη θές να σου κάνω;» 

Και ο Διογένης ξανά με λογοπαίγνιο απαντά «Αποσκότησών με». 
Βγάλε με δηλαδή από το σκότος, την λήθη και δείξε μου την αλήθεια. 

Με το έξυπνο λογοπαίγνιο του Διογένη, που η απάντηση του μπορεί και να εννοηθεί
«Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο», αναδύεται η βάση της κυνικής φιλοσοφίας, 
καθώς οι κυνικοί πίστευαν πώς η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη λιτότητα, 
στη ζεστασιά του ήλιου και δεν πρέπει να ζητά τίποτα από τα υλικά πλούτη. 

Ο Αλέξανδρος καταλαβαίνει την σημασία της απάντησης και εντυπωσιάζεται ακόμα περισσότερο. 
Ξεκινά μία μακρά συζήτηση με τον Διογένη που σώθηκε από τον Δίονα τον Πλουσαραίο, 
η οποία είναι πραγματική διάλεξη πολιτικής κοινωνιολογίας. 

Ο Διογένης συμφωνεί με την Σωκρατική αντίληψη περί γνώσεως. 
Δηλαδή δεν μπορεί να ασχοληθεί κάποιος επιτυχώς και επωφελώς με κάτι αν το αγνοεί. 
«Νομίζεις, λέει στον Μέγα Αλέξανδρο 
πως μπορεί να οδηγεί άρμα εκείνος που δεν μπορεί να κρατήσει τα ηνία; 
Ή εκείνος που δεν ξέρει να κυβερνήσει είναι κυβερνήτης;» 

Ο Αλέξανδρος τότε, ανήσυχος μήπως θεωρηθεί ότι δεν γνωρίζει να βασιλεύει, ρωτά πολύ εύστοχα: 
«Ποιος διδάσκει την βασιλική τέχνη που πρέπει να μεταβεί κανείς για να την μάθει;» 

Στο ερώτημα ο Διογένης απαντά, πως η μόρφωση είναι δυο ειδών. 
Εκείνη που διαθέτει ο άνθρωπος από την φύση, η «Θεία», 
και εκείνη που αποκτά από τους ανθρώπους, η «ανθρώπινη». 

Δηλαδή η έμφυτη και η επίκτητη μόρφωση. 
Για να γίνει όμως κάποιος σωστά μορφωμένος, 
είναι απαραίτητο να προστεθεί η ανθρώπινη στην Θεία. 

Δηλαδή ο κυβερνήτης, ο ιατρός πρέπει να έχει το ταλέντο, 
την έμφυτο κλίση να κυβερνήσει , να ιατρεύει κλπ. 

Η άποψη αυτή του Διογένους επικρατεί σήμερα στην παιδαγωγική επιστήμη 
και αποτελεί την βάση του επαγγελματικού προσανατολισμού. 

Ο Διογένης βεβαιώνει τον Αλέξανδρο, ότι όποιος έχει την Θεϊκή - έμφυτη μόρφωση, 
εύκολα αποκτά και την άλλη, την ανθρώπινη, αφού ακούσει λίγα και λίγες φορές. 
Ταυτόχρονα, εξηγεί στον Αλέξανδρο πότε ένας βασιλέας είναι ωφέλιμος. 

Ο Διογένης αποδίδει την ωφελιμότητα ενός βασιλιά στο εάν είναι ωφέλιμος στο λαό. 
Για να δώσει ένταση σε αυτόν τον ισχυρισμό του λέει: 
“Εάν κατακτήσεις όλη την Ευρώπη και δεν ωφελήσεις τον λαό, τότε δεν είσαι ωφέλιμος. 

Εάν κατακτήσεις όλη την Αφρική και την Ασία και δεν ωφελήσεις τον λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος. 

Ακόμα και εάν περάσεις τις στήλες του Ηρακλέους 
και διανύσεις όλο τον ωκεανό και κατακτήσεις αυτή την ήπειρο που είναι μεγαλύτερη της Ασίας 
και δεν ωφελήσεις τον λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος γιατί δεν ωφελείς το σύνολο”. 
(εδώ γίνονται τα αποκαλυπτήρια τής Ηπείρου που αργότερα ονομάσθηκε Αμερική) 

Στο τέλος αυτής της συζήτησης, εκφέρει ο Αλέξανδρος το περίφημο: 
«Αν δεν ήμουν Αλέξανδρος θα ήθελα να ήμουν Διογένης» 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

Στα 1908, αιώνες αργότερα, είχαμε μιαν άλλη, σπουδαία, ανάλογη συνάντηση. 
Συναντήθηκαν ο Γκαίτε με τον Βοναπάρτη στην Ερφούρτη. 
Θα γράψει μετά 80 χρόνια ο Νίτσε : 
Αυτή είναι η πιο υψηλή στιγμή, το Έβερεστ τού Πολιτισμού τής Ευρώπης. 
Συναντήθηκαν τα δύο ακραία μεγέθη. 
O άνθρωπος τής θεωρίας - homo contreactilus, ο Γκαίτε  
με τον άνθρωπος τής πράξης - homo activus τον Βοναπάρτη.  

Βασίλειος Αίσιος Σταύρου 

Στην STAVROU Golden Culture 
τιμούμε τον Μέγιστο τών Ελλήνων, Αλέξανδρο, 
έχοντας δημιουργήσει μια ξεχωριστή Συλλογή 
με Κοσμήματα με τον Μέγα Αλέξανδρο