Βασκανία - μια αρχαία Ελληνική Πίστη και το Μάτι Προστασίας

Τό ρήμα είναι βασκαίνω = βάζω (ομιλώ) + καίνω (φονεύω).
Στην ουσία φονεύεις με τα λόγια σου και την κακή ενέργεια που αυτά βγάζουν,
η κοινή γλωσσοφαγιά που λέμε σήμερα και που έχει γυρίσει σε ''κακό μάτι'',
το οποίο για να το αποφύγουμε λέμε ''φτού'' 
Φτού, φτού φτού στόν κόλπο/κόρφο μας και ειμαστε εντάξει.
«...ἐμπτύει αὐτοῖς ὡς μὴ βασκανθῶσι» (Ἀριστοτέλης)
και «...ὡς μὴ βασκανθῶ τρίς εἰς ἐμὸν ἔπτυσα κόλπον...» (Θεόκριτος).
Τυραννική βασκανία την χαρακτηρίζει ο Μάρκος Αυρήλιος. 

Για να αποφύγουν την βασκανία οι πρόγονοί μας
κρεμούσαν στα χεράκια τών παιδιών ''ὀφθαλμόν'',
όπως βάζουμε εμείς τό σημερινό ''ματάκι''. 

Κακή ενέργεια δεν έχουν μόνον τά λόγια αλλά και τα μάτια.
Το ''φτού'' που λέμε, δείχνει περιφρόνηση ως προς το αντικείμενο τού θαυμασμού μας,  
διότι η ζήλεια που μπορεί να αναδυθεί ως συναίσθημα,
ακόμα κι αν εμείς δεν το επιδιώκουμε, δύναται να βγάλει αρνητική ενέργεια, 
γι' αυτό και ''φτύνουμε'' για να εχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.
Βλέπουμε π.χ.ένα όμορφο παιδάκι λέμε : Άχ, τί όμορφο παιδάκι !!! 
μετά λέμε ''φτου να μην το ματιάξω'',
δηλαδή σαν να παίρνουμε πίσω τα λόγια που είπαμε λέγοντας ''φτού''. 

Στην αρχαιότητα η ''γλωσσοφαγιά'' ήταν πιο συχνή από το ''μάτι'',
ακούγανε για κάποιον ότι ήταν σωστός, δίκαιος κ.λπ.
και επειδή ο άνθρωπος έχει και τον φθόνο μέσα του τον ''τρώγανε'' με τα λόγια.
Ο άλλος ψήφισε να εξοστρακίσουν τον Αριστείδη γιατί είχε βαρεθεί να ακούει ότι ήταν ... δίκαιος.
Η αρχική εννοια τού ρήματος αφοροῦσε τα λόγια, την ομιλία.
Το γυάλινο μάτι υποτίθεται ότι απορροφά την αρνητική ενέργεια απ' όπου κι αν αυτή προέρχεται,
είτε από λόγια είτε από ... ματιές.
Λέγεται πω υπάρχουν περιπτώσεις που το ματάκι αυτό ''ράγισε'' καί κατέστη άχρηστο,
τόση αρνητική ενέργεια μάζεψε. Δεν είναι ανάγκη να είναι σε άνθρωπο. 

Ως πιο ευάλωτα θεωρούντα τα παιδιά
και δη τα νεογέννητα, πού δέχονται τίς πιό πολλές φιλοφρονήσεις.
Ο ενήλικος άνθρωπος, άθελά του, ''ζηλεύει'' ενδόμυχα, την αθωότητα, την ομορφιά, την αγνότητα αυτής τής ηλικίας.
Μόνο με το να κυττάς κάτι δεν μεταδίδεις τόση αρνητική ενέργεια όσο νομίζεις.
Αν αρχίσεις τα λόγια, όμως, εἶναι ''ἔπεα πτερόεντα'', φεύγουν από το στόμα σου και δια τού αέρος ερεθίζουν το αυτί.
Τα λόγια ''πετάνε'', δονούν τον αέρα, ο ήχος διαπερνά παντού κάθε μέρα τόν αέρα,
οπότε άλλη η δυναμική τών λόγων και άλλη τών οφθαλμών. Όχι ότι τα μάτια δεν μεταδίδουν ενέργεια. 

Δια τί τὸ πήγανον (απήγανος) βασκανίας φασὶ φάρμακον είναι;
ή διότι βασκαίνεσθαι δοκούσι λάβρως εσθίοντες;
ή υφορώμενοί τινάς δυσχερείας και περὶ τα προσφερόμενα υπόπτως έχοντες;
επιλέγουσι γούν, όταν τής αυτής τραπέζης ιδίᾳ τι προσφέρωνται, μεταδιδόντες,
“ἵνα μὴ βασκάνῃς με.” 
Αριστοτέλης - Προβλήματα 

Ωγαθέ, έφη ο Σωκράτης, μὴ μέγα λέγε, μή τις ημίν
βασκανία περιτρέψῃ τον λόγον τον μέλλοντα έσεσθαι. 
Πλάτωνος - Φαίδων 

Άγη. ακλιτόν ἐστι. θαύμα, χαρὰ, απιστία, ζήλος,
παρ' Ηροδότῳ βασκανία, Βασκανία και Βάσκανος.
ότι το βάσκανος απλώς επὶ λοιδορίας τιθέασιν.
οὐ ψεύδει καίπερ σφόδρα βάσκανος ούσα. 
Σουΐδας 

Μὴ λαλείτε Ιησούν Χριστόν, κόσμον (πολυτέλειες) δὲ επιθυμείτε.
Βασκανία εν υμίν μὴ κατοικείτω. 
Ιγνάντιος Αντιοχείας - Προς Εφεσίους 

Δείτε όλα μας τα Κοσμήματα με Ματάκια