Η Αληθινή Αξία τού Δαχτυλιδιού

Η Αληθινή Αξία του δαχτυλιδιού
από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι ‘’να σού ‘πώ μια ιστορία’’

Υπάρχει μια παλιά ιστορία για ένα παιδι που πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού

Ήρθα δάσκαλε γιατι νοιώθω τόσο ασήμαντος, που δεν έχω όρεξη να κάνω οτιδήποτε.
Μού λένε ότι δεν αξίζω κάτι, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός.
Πώς μπορώ να βελτιωθώ;
Τί μπορώ να κάνω για νε με εκτιμήσουν περισσότερο; 

Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, τού είπε :
Πόσο λυπάμαι αγόρι μου. Δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω άμεσα 
γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Αργότερα, ίσως ...
Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το δικό μου πρόβλημα
και μετά να ασχοληθώ με το δικό σου.

Μετά χαράς, δάσκαλε, είπ δισταχτικά ο νεαρός,
νοιώθωντας ότι για άλλη μια φορά τον υποτιμούσαν και μετέθεταν τις ανάγκες του.

Ωραία, συνέχισε ο δάσκαλος.
Έβγαλε το δαχτυλίδι που φορούσε στο σριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι λέγοντάς του :
Πάρε το άλογο πο είναι έξω και τρέξε στην αγορά.
Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος.
Είναι ανάγκη να πάρεις όσα περισσότερα χρήματα μπορείς από την πώλησή του.
Με κανέναν τρόπο μην δεχτείς λιγότερα από ενα χρυσό φλουρί.
Πήγαινε και έλα όσο πιο γρήγορα μπορείς.

Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι και έφυγε.
Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους
που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, έως ότου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι αυτό.
Όταν τους έλεγε πως ζητούσε ένα χρυσό φλουρί, άλλοι γελούσαν και άλλοι τού γύριζαν την πλάτη,
μόνον ένας γέροντας φάνηκε ευγενικός να τού εξηγήσει,
ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν πολλά χρήματα γι αυτό το δαχτυλίδι.
Κάποιος άλλος τού πρόσφερε ένα σημένιο νόμισμα,
όμως ό νεαρός είχα σαφή οδηγία να μη δεχτεί λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί
κι έτσι απέρριψε την προσφορά.

Αφού προσπάθησε να πουλήσει το δαχτυλίδι σ' όποιον συνάντησε στην αγορά,
παραδέχτηκε την αποτυχία του και πήρε το δρόμο τ΄ς επιστροφής.

Πόσο θα ήθελε να είχε πετύχει, να είχε το χρυσό φλουρί,
να το έδινε στο δάσκαλο, να τον γλυτώσει από το πρόβλμά του.
Έτσι, θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια τού δασκάλου.

Μπήκε στο σπίτι του.
Δάσκαλε, είπε, λυπάμαι. Ήταν αδύνατον να τα καταφέρω.
Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως, νομίζω,
δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία τού δαχτυλιδιού.

Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, απάντησε στον νεαρό ο δάσκαλος.
Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία τού δαχτυλιδιού.
Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στην πόλη, στον κοσμηματοπώλη. 
Ποιός άλλος θα ξέρει καλύρερα την αξία του;
Πες του ότι θέλεις να το πυλήσεις και ρώτησε τον πόσα μπορεί να πιάσει;
Όμως, μην τού το πουλήσεις, όσα κι αν σού προσφέρει.
Να γυρίσεις πίσω με το δαχτυλίδι.

Ο νεαρός καβάλησε, πάλ,ι το άλογο και ξεκίνησε.
Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως τού κεριού, 
το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και είπε στον νεαρό :
Πες στον δάσκαλο, αγόρι μου, πως αν επιθυμεί να το πουλήσει αμέσως,
δεν μπορώ να τού δώσω παραπάνω από 58 χρυσά φλουριά.
Βέβαια, αν μπορεί να περιμένει έσως τού το πυλήσω για 70 χρυσά φλουριά.

Ο νεαρός έτρεξε πίσω, συγκινημένος, να 'πεί τα καθέκαστα στο δάσκαλο.

Κάθισε, τού είπε ο δάσκαλος, αφού τον άκουσε.
Είσαι και 'σύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα.
Και σαν τέτοιο, πρέπει να σε εκτιμήσει ένας αληθινός ειδικός.
Γιατί στη ζωή σου γυρνάς από 'δώ κι απο 'κεί
ζητώντας να εκτιμήσει ο πάσας ένας την πραγματική σου αξία;;;

Και μ' αυτά του τα λόγια έβαλε έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο δάχτυλό του.

Είσαι φτιαγμένος με τόσα ταλέντα, τόση αγάπη και σοφία.
Είσαι όλα όσα αναζητάς.. Τα έχεις όλα μέσα σου.
Ποτέ δεν μάς χαραχτηρίζει αυτό που νομίζουν οι άλλοι για εμάς.
Μάς χαραχτηρίζει αυτό που επιστρέφουμε εμείς στους άλλους.
Αν έχω την εντύπωση πως δεν αξίζω, τότε το υποσεινήδητό μου θα κάνει τα πάντα
για να επιβεβαιώσει αυτήν μου την πεποίθηση.
Είναι αναγκαίο να αλλάξουμε τις περιοριστικές μας πεποιθήσεις,
γιατί μάς κοστίζουν πολύ πόνο.
Οι πεποιθήσεις μας γίνονται συναισθήματα, τα συναισθήματα γίνονται συμπεριφορές,
οι συμπεριφορές φέρνουν αποτελέσματα. 
Για να αλλάξουμε τα αποτελέσματα που πέρνουμε από τις πράξεις μας,
πρέπει να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις που έχουμε.

Αντι να ζητάμε την αποδοχή από τους γύρω μας,
χρειάζεται να δώσουμε εμείς την αποδοχή στον εαυτό μας.

Όχι όταν αποχτήσουμε χρήματα, όχι όταν πετύχουμε αυτό ή το άλλο,
αλλά τώρα, έτσι ακριβώς είμαστε αυτήν την στιγμή.
Να αποδεχτούμε τον εαυτό μας.
Και αν το κάνουμε αυτό, τότε και οι άλλοι γύρω μας 
θα αρχίσουν να μάς δείχνουν την αποδοχή τους.