Μονόγραμμα Ω

Ω, ω, ώ, ὼ, ῶ, ῷ, ῳ, ὤ, ὥ, ὦ, ὧ, ᾧ, ω΄ 

Ὠμέγα - Ὦ μέγα 
 Τό λέει καί τό ὄνομά του Ω-μέγα, δηλαδή μεγάλο Ω.
Ἀρχικῶς ἐγράφετο Ο. Ἀργότερα, διά νά διακριθῆ ὁ μακρός φθόγγος, 
εγράφοντο ὁμοῦ (μαζί) δύο οο. Αὐτά τά δύο ὄμικρον τά ἕνωσε ὁ Σιμωνίδης 
καί ἐδημιούργησε τό «ω» 

Τό Ω σηματοδοτεῖ τόν εὐρύτερο χΩρο,
γι' αὐτό ἀκριβῶς καί εἶναι ρηματική κατάληξις (προχωρ, τρέχω, φέρω, ποι)
καί γενικῶς κατάληξις ὅλων τῶν βαρυτόνων καί τῶν συνῃρημένων ρημάτων.
Ἡ ρα/Χώρα σηματοδοτεῖ τόσο τόν χῶρο ὅσο καί τόν χρόνο,
ἐνῶ ἡ ρα/Φροντίς σηματοδοτεῖ τήν διαρκῆ κίνηση στόν Χῶρο. 

Τό Ω συμβολίζει τό μεγάλο, τό πολύ τό ...μέγα
γι' αὐτό καί ἄλλο ἡ ὀδύνη=πόνος καί ἄλλο ἡ δίν=πόνος τοκετοῦ
(ἄρα μεγαλύτερος τῆς ὀδύνης γι' αὐτό καί χρειάζεται ω-μέγα). 

Ὠμέγα, τό κατ' ἐξοχήν φωνῆεν τοῦ θαυμασμοῦ καί τῆς ἐκπλήξεως (μαζί μέ τό Ἄλφα): 
Ὦ!!! Ἐπίσης μαζί μέ τό Α ἐκφράζει καί ἐπιφωνήματα πόνου, ὤχ, ἄχ ἀλλά καί οὐχ.
Γι' αὐτό καί τό Ω ἐναλλάσσεται ἤ ἀντικαθιστᾶ : 
τό Α, πρᾶτος/πρῶτος, 
τό ΟΥ, ὠρανός/οὐρανός, κώνωψ/κουνούπι, τραγωδία/τραγούδι
καί τό ΑΥ, θῶμα/θαῦμα, τρῶμα/τραῦμα. 

Τό Ὠμέγα εἶναι τό εἰκοστό τέταρτο (24o) καί τελευταῖο γράμμα τῆς ἀλφαβήτου μας
καί μέ τόν τόνο δεξιά ἔχει ἀριθμητική ἀξία 800 (Ω΄ ἤ ω΄=800),
ἐνῶ μέ τόν τόνο ἀριστερά ἔχει ἀριθμητική ἀξία ὀκτακόσιες χιλιάδες (΄ω=800.000).
Ἐξαίρεση στήν ἀρίθμηση αὐτή ἀποτελοῦν τά Ὁμηρικά ἔπη,
ὅπου τόσο στήν Ἰλιάδα ὅσο καί στήν Ὀδύσσεια,
τό Ω ἔχει ἀριθμητική ἀξία 24, σηματοδοτῶντας τήν 24η ραψωδία. 

Τό Ω εἶναι τό δεύτερον μακρόν φωνῆεν μας, τό ἄλλο εἶναι τό Ἦτα.
Τόσο τό Η ὅσο καί τό Ω ἐκφράζουν μακρότητα, διότι Η=ΕΕ(ὅταν τό Ε=Ι) καί Ω= ΟΟ. 

Τό Α μέ τό Ω, ὡς ἀρχή καί τέλος τῆς ἀλφαβήτου,
ἔχουν χρησιμοποιηθεῖ γιά νά σηματοδοτοῦν τήν ἀρχή καί τό τέλος ἀρκετῶν πραγμάτων,
π.χ. γιά νά δείξουμε τήν ἀξία ἤ τήν ... ἐξουσία κάποιου συνήθως
λέμε «αὐτός εἶναι τό Α καί τό Ω», δηλαδή τά ...πάντα. 

Τό Ω, ὅπως καί ἄλλα γράμματα τῆς ἀλφαβήτου μας, εἶναι μονάδα ἤ σύμβολο σέ διάφορες ἐπιστῆμες.
Στά ἀφηρημένα μαθηματικά συμβολίζει εἰδικούς ἀριθμούς,
στήν φυσική τήν γωνιακή ταχύτητα, στήν τριγωνομετρία εἶναι σύμβολο γωνιῶν κ.λπ.
Ἐπίσης εἶναι ἀγαπημένο καί προτιμητέο γράμμα ἀπό ἀρκετές ἐταιρείες τοῦ ἐξωτερικοῦ.
Ἔχω παρατηρήσει ἐπίσης ὅτι μπορεῖ νά χρησιμοποιηθεῖ καί σέ λέξη πού δέν ἔχει κἄν ὠμέγα
π.χ. μία ἐταιρεία τοῦ ἐξωτερικοῦ λέγεται LEΩPARD, δηλαδή ἐνῶ στήν ἑλληνική λέμε λεοπάρδαλις,
αὐτοί τό γράφουν (ἀνορθόγραφα) μέ ὠμέγα καί μάλιστα τό κεφαλαῖο ὠμέγα τό ἔχουν στήν ἕτερη (βιαστική) κεφαλαία μορφή του,
δηλαδή μέ κεφαλαῖο Ο τό ὁποῖο ἔχει μιά γραμμή ἀπό κάτω. 

Ὡς ὠμέγα-3 ἔχουν χαρακτηριστεῖ τά λιπαρά ὀξέα
πού βοηθοῦν, μεταξύ ἄλλων, τόν ἐγκέφαλο νά ἀντιμετωπίσει τήν ἤπια ἀπώλεια μνήμης καί τήν κατάθλιψη.
Ἄραγε εἶναι τυχαῖο πού τό κεφαλαῖο ὠμέγα, ὅπως φαίνεται καί στήν εἰκόνα, ὁμοιάζει μέ ἄνθρωπο,
ὅπου φαίνεται τό κεφάλι, ὁ λαιμός καί τό πάνω μέρος τῶν ὤμων; 

«Μήν καταργεῖτε τήν ὑπογεγραμμένη ἰδίως κάτω ἀπό τό ὠμέγα (ῳ),
εἶναι κρίμα νά ἐκλείψει ἡ πιό μικρή ἀσέλγεια τοῦ ἀλφαβήτου μας
»,
εἶχε πεῖ ὁ, πρόσφατα θανών, ποιητής μας Ντίνος Χριστιανόπουλος.
Ἡ μικρή αὐτή «ἀσέλγεια» δυστυχῶς ἔχει διωχθεῖ (ὡσάν ἐγκληματίας)
ἐδῶ καί καιρό καί κάποιοι τελευταίως προσπαθοῦν μέ λύσσα νά διώξουν καί τήν «πέτρα τοῦ σκανδάλου» ()
προκειμένου νά μήν ξανα-ἁμαρτήσει καί ἐπιτρέψει «ἀσέλγεια» ἐπ' αὐτῆς...