Θεός Έρως

Τον Οκτώβριο του 1915, στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Σύμμαχοι είχαν καταλάβει τη Λήμνο και επιχειρούσαν από εκεί  εναντίον των Τούρκων στην Καλλίπολη. Στη διάρκεια εκσκαφών για την διάνοιξη χαρακωμάτων στο νησί, Γάλλοι στρατιώτες βρήκαν στην περιοχή «Παλαιόπολη» ένα όμορφο αρχαιοελληνικό μαρμάρινο άγαλμα. Τα φτερά στους ώμους του και η στάση του σώματός του παρέπεμπε σε άγαλμα του Έρωτα, που κρατά με τα δύο του χέρια τόξο. 

Η Ελληνίδα θεά Αφροδίτη απειλώντας το απείθαρχο παιδί της, Έρωτα, με το πίσω μέρος του σανδαλιού της φαίνεται να έχει ξεκινήσει μια παράδοση που εξακολουθεί να εφαρμόζεται σε πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο σήμερα. Απεικονίζεται σε αρχαία Ελληνικά αγγεία όπως το παρακάνω μοτίβο που χρονολογείται από το 360 π.Χ. και εκτίθεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Τάραντα στην Ιταλία. Δείχνει ξεκάθαρα τη Θεά Αφροδίτη (Ρωμαϊκή Αφροδίτη) να απειλεί να χτυπήσει τον γιο της Έρωτα (Ρωμαϊκός Έρως) για κακή συμπεριφορά του. 

Οι αρχαίοι Έλληνες ποτέ δεν έπαιρναν ονόματα Θεών, ήταν ασέβεια, αλλά παράγωγα αυτών. Έτσι έχουμε Αθηνογένης, Αθηναγόρας, Αρτεμισία, Απολλόδωρος, Διαγόρας, Διογένης, Ερμογένης,  κ.ά. Επίσης δεν έπαιρναν ονόματα με ιδιότητες Θεών. Κορυφαίο παράδειγμα το όνομα Λυκούργος, όπου τονίζεται στην παραλήγουσα,  αφού Λυκουργός (Λύκη = Φώς) αυτός που έργει το Φως ήταν μόνον ο Θεός Απόλλων.