Κλίσεις Ονομάτων τών Θεών τών αρχαίων Ελλήνων

Θεός Θεἡ Ἀθηνᾶ 
τῆς Ἀθηνᾶς
τῇ Ἀθηνᾷ 
τήν Ἀθηνᾶν
ὦ Ἀθηνᾷ 

ὁ Ἀπόλλων 
τοῦ Απόλλωνος 
τῷ Ἀπόλλωνι 
τὸν Απόλλωνα / Απόλλω 
ὦ Ἄπολλον 

ἡ Ἄρτεμις 
τῆς Ἀρτέμιδος 
τῇ Ἀρτέμιδι 
τήν Ἀρτέμιδα / Ἄρτεμιν 
ὦ Ἀρτέμι 

ἡ Ἀφροδίτη 
τῆς Ἀφροδίτης 
τῇ Ἀφροδίτῃ 
τήν Ἀφροδίτην 
ὦ Ἀφροδίτη 

ὁ Ἑρμῆς 

ὁ ἔρως 
τοῦ ἔρωτος 
τόν ἔρωτα 
ὦ ἔρως 
οἱ ἔρωτες 
τῶν ἐρώτων 
τοῖς ἔρωσι / ἔρωσιν 
τούς ἔρωτας 
ὦ ἔρωτες

ὁ Ζεύς 
τοῦ Διός
τῷ Διί
τὸν Δία
ὦ Ζεῦ 

ὁ Πάν 
τοῦ Πανός 
τῷ Πανί
τὸν Πάνα 
ὦ Πάν  

ὁ Ποσειδῶν 
τοῦ Ποσειδῶνος
τῷ Ποσειδῶνι
τὸν Ποσειδῶνα / Ποσειδῶ
ὦ Πόσειδον 

Πληθυντικός αριθμός στα ονόματα τών Θεών δεν υπάρχει 
διότι όλοι τους, ξεχωριστά, ήταν μόνος ένας, με εξαίρεση τους έρωτες τών ανθρώπων. 

Οι αρχαίοι Έλληνες ποτέ δεν έπαιρναν ονόματα Θεών, ήταν ασέβεια, αλλά παράγωγα αυτών. 
Έτσι έχουμε Αθηνογένης, Αθηναγόρας, Αρτεμισία, Απολλόδωρος, Διαγόρας, Διογένης, Ερμογένης,  κ.ά.  
Επίσης δεν έπαιρναν ονόματα με ιδιότητες Θεών. 
Κορυφαίο παράδειγμα το όνομα Λυκούργος, όπου τονίζεται στην παραλήγουσα, 
αφού Λυκουργός (Λύκη = Φώς) αυτός που έργει το Φως ήταν μόνον ο Θεός Απόλλων. 
Οι λέξεις με κατάληξη -ουργος τονίζονται στην λήγουσα όταν το έργο είναι επ' ωφελεία τών ανθρώπων 
ενώ αν είναι επί κακώ σκοπώ τονίζονται στην παραλήγουσα. 
Έτσι έχουμε σιδηρουργός, χειρουργός και ραδιούργος, κακούργος αντίστοιχα.  

Το ανάλογο σέβας ακολουθούν μέχρι σήμερα οι Έλληνες ως Χριστιανοί. 
Δεν ονομάζουν κάποιον Χριστό αλλά Χρίστο, Χρηστό αλλά Χρήστο, Λαμπρό αλλά Λάμπρο
αφού Χριστός και Χρηστός είναι μόνος ο Ιησούς και Λαμπρός μόνον ο Θεός. 

Δυστυχώς και είναι ασέβεια προς τους προγόνους μας, 
σήμερα οι νεοέλληνες, μή γνωρίζοντας αυτό το σέβας τών αρχαίων προς τους Θεούς τους,
δίνουν ονόματα αρχαίων Θεών στα παιδιά τους αλλά και στα κατοικίδιά τους. 

Στην STAVROU Golden Culture τιμώντας τους αρχαίους προγόνους μας 
δημιουργήσαμε μία Συλλογή Κοσμήματα με τους Θεούς τών αρχαίων Ελλήνων 

Δείτε επίσης : Η Επανάσταση τού '21 εμφορείται Ελληνοπρεπών Ονομάτων