Θεός Ερμής

Οι λωποδύτες, από πάντα, όταν στήνουν καρτέρι, προκειμένου να υφαρπάξουν αγαθά από τα θύματά τους, χρησιμοποιούν μέχρι τις ημέρες μας τον λεγόμενο τσιλιαδόρο, ο οποίος είναι επιφορτισμένος, με μία συνθηματική λέξη, να ειδοποιήσει τους υπόλοιπους όταν πλησιάζει κίνδυνος. Στην αρχαιότητα, λοιπόν, ο ''τσιλιαδόρος'' τούς ειδοποιούσε επικαλούμενος το όνομα τού Θεού προστάτη τους. Η λέξη Ερμής παίρνει δασεία, η οποία ακούγεται σαν σίγμα, στα δωρικά δε το η είναι α. Έτσι έχουμε αντί Ερμή >>> Σερμά. Είναι το γνωστό σε όλους, παραφρασμένο σήμερα, ''σύρμα'

Οι αρχαίοι Έλληνες ποτέ δεν έπαιρναν ονόματα Θεών, ήταν ασέβεια, αλλά παράγωγα αυτών. Έτσι έχουμε Αθηνογένης, Αθηναγόρας, Αρτεμισία, Απολλόδωρος, Διαγόρας, Διογένης, Ερμογένης,  κ.ά. Επίσης δεν έπαιρναν ονόματα με ιδιότητες Θεών. Κορυφαίο παράδειγμα το όνομα Λυκούργος, όπου τονίζεται στην παραλήγουσα,  αφού Λυκουργός (Λύκη = Φώς) αυτός που έργει το Φως ήταν μόνον ο Θεός Απόλλων.  

Το όνομα του Μαίου οφείλεται στην Πλειάδα Νύμφη Μαία, μητέρα τού Θεού Ερμή. Η Μαία είναι μία από τις επτά κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης ή Πληιόνης, γνωστή και ως μία από τις Πλειάδες. Ο μύθος τις θέλει να γεννιούνται στο όρος Κυλλήνη που τότε ανήκε στην Αρχαία Αρκαδία. Όλες οι Πλειάδες θεωρούνταν θεές – Νύμφες του βουνού.