αρχαία Ελλάδα

ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ

ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ - τίποτα σε υπερβολή ΜΗΔΕΝ - μήδε εν - ούτε ένα ΑΓΑΝ - υπερβολικά (επίρρημα) Ένα από τα Δελφικά Παραγγέλματα που ήταν χαραγμένα στην είσοδο του Ναού τού Απόλλωνος στους Δελφούς. Η ρήση υποδηλώνει ότι η αλήθεια βρίσκεται στο μέσον και χωρίς υπερβολές. Ακριβώς αυτό που υποστήριξε ο Αριστοτέλης «η αρετή κείται στο μέσον»

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ από την προστακτική οίδα=γνωρίζω + ἑαυτός, γνώρισε τον εαυτό σου, ένα από τα Δελφικά Παραγγέλματα που ήταν χαραγμένα στην είσοδο τού Ναού τού Απόλλωνος στους Δελφούς. Σύμφωνα με τον Χαρμίδη του Πλάτωνος, είναι το παλαιότερο από τα τρία Παραγγέλματα που ήταν χαραγμένα στην είσοδο του Ναού του Θεού Απόλλωνος στους Δελφούς. Η περιγραφή των Δελφών από τον περιηγητὴ Παυσανία επιβεβαιώνει την ύπαρξή του. Ο Αριστοτέλης, σε διάλογο (Περί φιλοσοφίας), ερεύνησε την χρονολογία τού Γνῶθι Σεαυτόν σε σχέση με την ιστορία του Ναού των Δελφών, το συμπέρασμά του ήταν ότι δεν άνηκε σε κανέναν από τ

ΑΡΡΗΤΟΝ ΚΡΥΠΤΕ

ΟΥ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΙΣ ΠΑΣΙ ΡΗΤΑ  η ρήση ανήκει στον Πυθαγόρα και σημαίνει δεν μπορούν να ειπωθούν όλα σε όλους. Ωστόσο αργότερα εκφράστηκε λητά ως Δελφικό Παράγγελμα ΑΡΡΗΤΟΝ ΚΡΥΠΤΕ. ΑΡΡΗΤΟΙ ΛΟΓΟΙ ονομάζονται εκείνοι που πρέπει να παραμείνουν σε ολίγους γνωστοί, όχι γιατί αυτοί οι ολίγοι είναι μια ανωτέρα κάστα, αλλά διότι οι πολλοί, λόγω γνωσιολογικού υποβάθρου, δεν είναι ακόμα έτοιμοι να τους κατανοήσουν και μάλλον περίσσότερη θα είναι η ζημία παρά το ώφελος.  

Καλλίπυγος Αφροδίτη

Καλλίπυγος Αφροδίτη - μουσείο τής αρχαίας Παρθενόπης, Μεγάλη Ελλάδα 
Οι Έλληνες ήταν οι μόνοι που τόλμησαν να εκθέσουν γυμνό το όμορφο ανθρώπινο σώμα. Για χιλιάδες χρόνια, διάφοροι άλλοι λαοί, όπως Αιγύπτιοι, Ασσύριοι και Βαβυλώνιοι, θεωρούσαν τον άνθρωπο ως ένα αποτρόπαιο ον που σέρνεται μπροστά σε θεούς και τυράννους. Οι Έλληνες πίστεψαν στην τελειότητα των πάντων και μας άφησαν την ομορφιά των γλυπτών τους, την ποίηση τών τραγωδιών τους και την αναζήτηση του σύμπαντος και της φύσης. Χωρίς τους Έλληνες δεν θα είχαμε καταλάβει ποτέ τις μεγάλες δυνατότητες του ανθρώπου.

Ο Ιβίσκος και το νησί τής Ρόδου

Ο Ιβίσκος Και Το Νησί Τής Ρόδου
Η Ρόδη σύμφωνα με την μυθολογία είναι κόρη τού Ποσειδώνος και τής Αφροδίτης. Όταν παντρεύτηκε τον θεό Ήλιο, έδωσε το όνομά της στο νησί τής Ρόδου όπου βρισκόταν το κέντρο λατρείας της. Το όνομά της προέρχεται από τον ρόδινο ιβίσκο ένα λουλούδι που βρίσκεται στην Ρόδο. Η Ρόδη είναι η μητέρα τού Ιαλυσού, τού Καμείρου και τού Λινδού. 

Ο Κίονας και ο Μυστικός Συμβολισμός του

Ο Κίονας και ο Μυστικός Συμβολισμός του
Οι πτυχώσεις που έχουν οι Κίονες  συμβολίζουν το αρχαίο ελληνικό Γυναικείο Ένδυμα. Όπως οι Κίονες στηρίζουν όλο το οικοδόμημα τού Ναού  έτσι και η Γυναίκα στηρίζει τον Οίκο την Οικογένεια. Αυτό είναι ολοκάθαρο στις Καρυάτιδες.  Οι Καρυάτιδες είναι γλυπτά που έχουν Γυναικεία Μορφή  και χρησιμεύουν στην στήριξη κτιρίων, μέχρι τις μέρες μας, Αυτό είναι ολοκάθαρο στις Καρυάτιδες.  Οι Καρυάτιδες είναι γλυπτά που έχουν Γυναικεία Μορφή  και χρησιμεύουν στην στήριξη κτιρίων, μέχρι τις μέρες μας, 

Το Άγαλμα τού Θεού Έρωτος τής Λήμνου

Το Άγαλμα τού Θεού Έρωτος τής Λήμνου
Τον Οκτώβριο του 1915, στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Σύμμαχοι είχαν καταλάβει τη Λήμνο και επιχειρούσαν από εκεί  εναντίον των Τούρκων στην Καλλίπολη. Στη διάρκεια εκσκαφών για την διάνοιξη χαρακωμάτων στο νησί, Γάλλοι στρατιώτες βρήκαν στην περιοχή «Παλαιόπολη» ένα όμορφο αρχαιοελληνικό μαρμάρινο άγαλμα. Τα φτερά στους ώμους του και η στάση του σώματός του παρέπεμπε σε άγαλμα του Έρωτα, που κρατά με τα δύο του χέρια τόξο. 

Αφροδίτη Γη και η Ουράνια Πεντάλφα που σχηματίζουν

Ήλιος Αφροδίτη Γη και η Ουράνια Πεντάλφα που σχηματίζουν
Οι πλανήτες Αφροδίτη και Γη είναι η μόνοι με γυναικεία ονόματα στο ηλιακό μας σύστημα, εν αντιθέσει με όλους τους υπόλοιπους που φέρουν ανδρικά. Υπάρχει μία Ιδιαίτερη Σχέση μεταξύ τής Τροχιάς τής Αφροδίτης και τής Γης γύρω από τον Ήλιο. Οι δύο αυτές τροχιές σχηματίζουν μία Πεντάλφα στον Ουρανό κάθε πέντε Συνόδους 

Χρυσός καρατίων και κέρατα

Χρυσός καρατίων και κέρατα
Οι Έλληνες πρόγονοί μας ανακάλυψαν ότι οι σπόροι του χαρουπιού  (Carob, Ceratonia siliqua) ζυγίζουν πάντα το ίδιο (περίπου 0,20 g) και γι' αυτό το χρησιμοποιούσαν για να μετρήσουν το βάρος των πολύτιμων μετάλλων. Από τη λέξη "ξύλο κέρατα" >>> "Κέρατα" προήλθαν τα καράτια για τον χρυσό, αλλά και το καράτι ως μονάδα μέτρησης βάρους για τις πολύτιμες πέτρες, αφού ένα καράτι πολύτιμης πέτρας ζυγίζει 0,20 τού γραμμαρίου. 

Σελίδες