αρχαία Ελλάδα

12 Νοεμβρίου 333 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος νικά τα Περσικά Στρατεύματα τού Δαρείου στην Μάχη τής Ισσού.

1 Οκτωβρίου 331 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος νικά τα Περσικά Στρατεύματα τού Δαρείου στην Μάχη στα Γαυγάμηλα και ολοκληρώνει την κατάκτηση τής Περσικής Αυτοκτρατοτίας.

Ο "Έφηβος τών Αντικυθήρων" Από τα ωραιότερα μεγάλα χυτά χάλκινα αγάλματα τής ελληνιστικής εποχής. Ανασύρθηκε σε θραύσματα από ναυάγιο τού 1ου αι. π.Χ. και έχει αποκατασταθεί σχεδόν ολόκληρο. Ο νεαρός άνδρας παριστάνεται όρθιος και γυμνός. Πατά σταθερά στο αριστερό σκέλος, ενώ το άνετο δεξί κινείται πίσω και πλάγια δημιουργώντας έντονη αντιθετική κίνηση στο σώμα (contraposto). Ο αριστερός βραχίονας κρέμεται χαλαρά στο πλάι. Στο δεξί, υπερυψωμένο χέρι θα κρατούσε αντικείμενο, που δεν σώζεται σήμερα, κατά την πιθανότερη εκδοχή το μήλο τής Έριδος, οπότε παριστάνεται ο Πάρις.

Οι Αναλογίες τών αρχαίων Ελληνικών Ναών.

Ξύλινη Πρώιμη Αρχαϊκή Αρχιτεκτονική Ναών. Οι πρώτοι ναοί ήταν ως επί το πλείστον κατασκευές από λάσπη, τούβλα και μάρμαρο σε πέτρινα θεμέλια. Οι κίονες και η υπερκατασκευή (θρυγγοειδής κατασκευή) ήταν ξύλινες, τα ανοίγματα των θυρών και οι παραστάδες προστατεύονταν με ξύλινες σανίδες. Οι τοίχοι από λάσπη από τούβλα συχνά ενισχύονταν με ξύλινους στύλους, σε ένα είδος τεχνικής με ημιξύλινη επένδυση. Τα στοιχεία αυτής της απλής και σαφώς δομημένης ξύλινης αρχιτεκτονικής παρήγαγαν όλες τις σημαντικές αρχές σχεδιασμού που επρόκειτο να καθορίσουν την ανάπτυξη τών ελληνικών ναών για αιώνες ... 

Χρυσό δαχτυλίδι με σπιράλ επιγραφή σε Γραμμική Α, χρονολογία 1700-1600 πΧ. Αυτό το κομψό χρυσό δαχτυλίδι χρησιμοποιήθηκε ως διάδρομος κηδειών υψηλόβαθμης ταφής στο νεκροταφείο τού Μαύρου Σπηλίου, κοντά στο Κνωσσό. Πρόκειται για ένα μοναδικό ρεπερτόριο, καθώς έχει μια σπειροειδής επιγραφή χαραγμένη στη Γραμμική Α, γραφή που δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί μέχρι σήμερα. Η ρύθμιση τής συνδρομής μπορεί να συγκριθεί με αυτή τού Δίσκου τής Φαιστού, γιατί μπορείτε να διαβάσετε από τα περίχωρα προς το κέντρο. Εκτός από τη σπιράλ διάταξη και το τέλειο αισθητικό αποτέλεσμα, εντυπωσιακή η μινιατούρα τής επιγρ

Κύαθος, Κορινθιακού εργαστηρίου, με ταινιωτό διάκοσμο και ερωδιούς σε μετόπες. Φέρει δύο λαβές, ως αγγείο πόσης. Οι κυματοειδείς γραμμές ανάμεσα στα πτηνά υποδηλώνουν το υδάτινο στοιχείο. Κορινθιακή Ύστερη Γεωμετρική Περίοδος, 750-720 π.Χ. Ύψος 0,088 μ. (ΓΕ 7678) - Μουσείο Μπενάκη 

Διακρίνονται πέντε Είδη Κρατήρα : ο Ελικοειδής, ο Κιονωτός, ο Καλυκόσχημος, ο Κωδωνόσχημος και ο Σκυφοειδής. Όλα τους απαράμιλλης Τέχνης και Ομορφιάς, όπως άλλωστε όλα τα αρχαία Ελληνικά Αγγεία.

Ο Μύθος δεν επεξηγεί, ούτε εκλογικεύει, τα αφήνει όλα μισοκρυμμένα και μισογερμένα στα κύματα και στους ανέμους τής φαντασίας. Αλλά εντός του υπάρχει η Συλλογική Μνήμη και η Παράδοση. Κάθε προσπάθεια να υπονομευθεί ή να καταργηθεί ένα Μυθικό Γεγονός  είναι κολάσιμη και βέβηλη, όπως η εγκληματική προσπάθεια τού Ερυσίχθονος να πελεκήσει το άλσος τής Θεάς Δήμητρας, όπου κατοικούσαν οι Νύμφες. 

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Αμυμώνη  αναφέρεται μία από τις 50 κόρες του Δαναού, δηλαδή μία από τις Δαναΐδες. Μητέρα της Αμυμώνης ήταν η Ευρώπη. Πριν από τον γάμο της, λίγο μετά την άφιξή της στο Άργος, η Αμυμώνη πρωταγωνίστησε σε ένα ερωτικό περιστατικό με τον θεο Ποσειδώνα, όταν η κόρη είχε σταλεί με αδελφές της να βρουν νερό. Ο Ποσειδώνας είχε αποξηράνει όλες τις πηγές τού κάμπου αφότου η Αργολίδα είχε περάσει στην προστασία τής θεάς `Ηρας. Ωστόσο, έτυχε εκείνη την ημέρα να σώσει την Αμυμώνη  από ένα Σάτυρο που ήθελε να τη βιάσει. Για να την κερδίσει ο Ποσειδώνας τής φανέρωσε επιπλέ