αρχαία Ελλάδα

Αν ανάψεις ένα σπίρτο στην Επίδαυρο, η ανάφλεξη ακούγεται στις πρώτες κερκίδες και στις άλλες πιο πάνω και στις τελευταίες, εκεί που απ' την απόσταση οι άνθρωποι μοιάζουν ασαφείς πιθανότητες. Αν χτυπήσεις στην Επίδαυρο, ο χτύπος ακούγεται πιο ψηλά, μέσα στα δέντρα, στον αέρα.  Αν τραγουδήσεις στην Επίδαυρο, το γνωρίζουν τα βουνά, τα σύννεφα, ο κόλπος. 

Λίθινη Άγκυρα πλοίου, τριγωνικής διατομής και τραπεζοειδούς σχήματος. Μεταξύ 6.000 - 2.000 Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης - Αθήνα 

Ο Πυγμαλίων, Βασιλιάς τής Αμαθούντας, είχε ερωτευθεί ένα άγαλμα τής Θεάς Αφροδίτης  σμιλευμένο από ελεφαντόδοντο. Παρακαλούσε τότε την Θεά  να τού στείλει μία γυναίκα όμοια με το άγαλμα. Ακούγοντας η Θεά Αφροδίτη τις ικεσίες του βασιλιά, έδωσε υπόσταση στο άγαλμα και έτσι ο Πυγμαλίωνας  κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του και να παντρευτεί την ιδανική για αυτόν γυναίκα. Η γυναίκα αυτή ονομάστηκε Γαλάτεια και μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον Πάφο. Σύμφωνα με κάποιες ιστορικές πηγές, ο Κινύρας, γιος τού Πάφου, υπήρξε ο ιδρυτής τής πόλης τής Πάφου αλλά και ενός μεγάλου ναού προς τιμήν τής θεάς

Κάτω από τα βουνά τής Σιέρα Νεβάδα, ένας ανθρακωρύχος εργάζεται κοντά στον ποταμό Σακραμέντο, ο οποίος εμφανίζεται με εμπορική κίνηση. Η λέξη '' Eureka '' από το ελληνικό '' Εύρηκα '' (τού Αρχιμήδους), αναφέρεται όχι στην εύρεση βέβαια κάποιου γεωμετρικού / πνευματικού προβλήματος, αλλά στην εύρεση χρυσού (είναι και το κρατικό motto).  Όλη την παραπάνω σκηνή βλέπει η Θεά Αθηνά, η θεά τής Σοφίας τών Ελλήνων. 

... Η μέθοδος αυτή, τού να υπολογίζεις δηλαδή με ακρίβεια, ονομάστηκε κομβέω. (υπολογίζω, μετρώ ακριβώς με την βοήθεια κόμβων) Αργότερα το πήραν οι Λατίνοι όπου όσοι ήξεραν να εκτελούν μαθηματικές ή αριθμητικές πράξεις, το φώναζαν δυνατά (εξού και ο κομπασμός), και ο υπολογισμός σε αυτούς έγινε compasso. (Υπάρχει και σήμερα όργανο η πυξίδα - compass στη ναυσιπλοΐα για υπολογισμό τής πορείας τού πλοίου). Έκτοτε το μετρώ ή υπολογίζω με ακρίβεια, κομβέω >>> compasso >>> computer. 

Χρυσό δαχτυλίδι με σκαραβαίο από ίασπι.  Ελληνικό, 6ος αιώνας π.Χ. Ο ίασπις απεικονίζει τον Ηρακλή να φοράει Λεοντή,  με τόξο στο δεξί του χέρι και ρόπαλο στο αριστερό,  υψωμένο πάνω από το κεφάλι του και έτοιμο να χτυπήσει. 

Ο Μύθος δεν επεξηγεί, ούτε εκλογικεύει, τα αφήνει όλα μισοκρυμμένα και μισογερμένα στα κύματα και στους ανέμους τής φαντασίας. Αλλά εντός του υπάρχει η Συλλογική Μνήμη και η Παράδοση. Κάθε προσπάθεια να υπονομευθεί ή να καταργηθεί ένα Μυθικό Γεγονός  είναι κολάσιμη και βέβηλη, όπως η εγκληματική προσπάθεια τού Ερυσίχθονος να πελεκήσει το άλσος τής Θεάς Δήμητρας, όπου κατοικούσαν οι Νύμφες. 

Ένα υπέροχο Ετρουσκικό χρυσό δαχτυλίδι με τη μορφή σκαραβαίου. Στην κάτω επιφάνεια έχει μια εγχάρακτη παράσταση ιππέα σε φτερωτό άλογο  να φονεύει ένα τέρας με συνδυασμό λιονταριού , κατσίκας και φιδιού.  Είναι ο Βελλεροφόντης και η Χίμαιρα, ένα ενισχυμένο "αποτροπαϊκό φυλαχτό''. 

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Αμυμώνη  αναφέρεται μία από τις 50 κόρες του Δαναού, δηλαδή μία από τις Δαναΐδες. Μητέρα της Αμυμώνης ήταν η Ευρώπη. Πριν από τον γάμο της, λίγο μετά την άφιξή της στο Άργος, η Αμυμώνη πρωταγωνίστησε σε ένα ερωτικό περιστατικό με τον θεο Ποσειδώνα, όταν η κόρη είχε σταλεί με αδελφές της να βρουν νερό. Ο Ποσειδώνας είχε αποξηράνει όλες τις πηγές τού κάμπου αφότου η Αργολίδα είχε περάσει στην προστασία τής θεάς `Ηρας. Ωστόσο, έτυχε εκείνη την ημέρα να σώσει την Αμυμώνη  από ένα Σάτυρο που ήθελε να τη βιάσει. Για να την κερδίσει ο Ποσειδώνας τής φανέρωσε επιπλέ

Οι Μυκηναϊκές μήτρες για κατασκευή χρυσών κοσμημάτων και χρυσών επιθημάτων με έκτυπη διακόσμηση σε ιερά σκεύη και κτερίσματα, άλλαξε κυριολεκτικά την φυσιογνωμία της παραγωγής μικροτεχνημάτων γοήτρου κατά την εποχή της Χαλκοκρατίας. Οι μήτρες αυτές υπήρξαν «το πολυσήμαντο εργαλείο» που ανέβασε την ταχύτητα δημιουργίας με την τυποποίηση των «εικονότυπων», την σχηματοποίηση, την μαζικοποίηση των έργων, και απαιτούσε εξιδεικευμένη μεθόδευση εργασίας υψηλών αισθητικών στοχεύσεων.