αρχαία Ελλάδα

Αν ανάψεις ένα σπίρτο στην Επίδαυρο, η ανάφλεξη ακούγεται στις πρώτες κερκίδες και στις άλλες πιο πάνω και στις τελευταίες, εκεί που απ' την απόσταση οι άνθρωποι μοιάζουν ασαφείς πιθανότητες. Αν χτυπήσεις στην Επίδαυρο, ο χτύπος ακούγεται πιο ψηλά, μέσα στα δέντρα, στον αέρα.  Αν τραγουδήσεις στην Επίδαυρο, το γνωρίζουν τα βουνά, τα σύννεφα, ο κόλπος. 

Λίθινη Άγκυρα πλοίου, τριγωνικής διατομής και τραπεζοειδούς σχήματος. Μεταξύ 6.000 - 2.000 Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης - Αθήνα 

Ο Πυγμαλίων, Βασιλιάς τής Αμαθούντας, είχε ερωτευθεί ένα άγαλμα τής Θεάς Αφροδίτης  σμιλευμένο από ελεφαντόδοντο. Παρακαλούσε τότε την Θεά  να τού στείλει μία γυναίκα όμοια με το άγαλμα. Ακούγοντας η Θεά Αφροδίτη τις ικεσίες του βασιλιά, έδωσε υπόσταση στο άγαλμα και έτσι ο Πυγμαλίωνας  κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του και να παντρευτεί την ιδανική για αυτόν γυναίκα. Η γυναίκα αυτή ονομάστηκε Γαλάτεια και μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον Πάφο. Σύμφωνα με κάποιες ιστορικές πηγές, ο Κινύρας, γιος τού Πάφου, υπήρξε ο ιδρυτής τής πόλης τής Πάφου αλλά και ενός μεγάλου ναού προς τιμήν τής θεάς

Κάτω από τα βουνά τής Σιέρα Νεβάδα, ένας ανθρακωρύχος εργάζεται κοντά στον ποταμό Σακραμέντο, ο οποίος εμφανίζεται με εμπορική κίνηση. Η λέξη '' Eureka '' από το ελληνικό '' Εύρηκα '' (τού Αρχιμήδους), αναφέρεται όχι στην εύρεση βέβαια κάποιου γεωμετρικού / πνευματικού προβλήματος, αλλά στην εύρεση χρυσού (είναι και το κρατικό motto).  Όλη την παραπάνω σκηνή βλέπει η Θεά Αθηνά, η θεά τής Σοφίας τών Ελλήνων. 

24 Ιουνίου 323 π.Χ. - πεθαίνει ο Μέγας Αλέξανδρος στην Βαβυλώνα. Άραγε, ήταν ένοχος για τον θάνατό του ο Πτολεμαίος τού Λαγού ? 

... Η μέθοδος αυτή, τού να υπολογίζεις δηλαδή με ακρίβεια, ονομάστηκε κομβέω. (υπολογίζω, μετρώ ακριβώς με την βοήθεια κόμβων) Αργότερα το πήραν οι Λατίνοι όπου όσοι ήξεραν να εκτελούν μαθηματικές ή αριθμητικές πράξεις, το φώναζαν δυνατά (εξού και ο κομπασμός), και ο υπολογισμός σε αυτούς έγινε compasso. (Υπάρχει και σήμερα όργανο η πυξίδα - compass στη ναυσιπλοΐα για υπολογισμό τής πορείας τού πλοίου). Έκτοτε το μετρώ ή υπολογίζω με ακρίβεια, κομβέω >>> compasso >>> computer. 

Χρυσό δαχτυλίδι με σκαραβαίο από ίασπι.  Ελληνικό, 6ος αιώνας π.Χ. Ο ίασπις απεικονίζει τον Ηρακλή να φοράει Λεοντή,  με τόξο στο δεξί του χέρι και ρόπαλο στο αριστερό,  υψωμένο πάνω από το κεφάλι του και έτοιμο να χτυπήσει. 

Ένα υπέροχο Ετρουσκικό χρυσό δαχτυλίδι με τη μορφή σκαραβαίου. Στην κάτω επιφάνεια έχει μια εγχάρακτη παράσταση ιππέα σε φτερωτό άλογο  να φονεύει ένα τέρας με συνδυασμό λιονταριού , κατσίκας και φιδιού.  Είναι ο Βελλεροφόντης και η Χίμαιρα, ένα ενισχυμένο "αποτροπαϊκό φυλαχτό''. 

Οι Μυκηναϊκές μήτρες για κατασκευή χρυσών κοσμημάτων και χρυσών επιθημάτων με έκτυπη διακόσμηση σε ιερά σκεύη και κτερίσματα, άλλαξε κυριολεκτικά την φυσιογνωμία της παραγωγής μικροτεχνημάτων γοήτρου κατά την εποχή της Χαλκοκρατίας. Οι μήτρες αυτές υπήρξαν «το πολυσήμαντο εργαλείο» που ανέβασε την ταχύτητα δημιουργίας με την τυποποίηση των «εικονότυπων», την σχηματοποίηση, την μαζικοποίηση των έργων, και απαιτούσε εξιδεικευμένη μεθόδευση εργασίας υψηλών αισθητικών στοχεύσεων. 

Οι πήλινες σφραγίδες από το ανάκτορο τής Ζάκρου, στο νησί της Κρήτης, είναι αριστουργήματα της Μινωϊκής μικροτεχνίας λαξευμένες σε μήτρες με σπάνια φαντασία που εγγίζει τα όρια της ψυχεδέλειας. Είναι έργα ενός και τού ιδίου ταλαντούχου καλλιτέχνη, ενός αρχιμάστορα (Master/Maitre) τής τέχνης, που εργάστηκε στην αυλή τού άνακτα στο Ζάκρο, για λογαριασμό τών υψηλά ιστάμενων οικογενειών που εμπορεύοντο τα προϊοντα τής περιοχής γύρω στο (1.500 π.Χ.), με όνομα προέλευσης λόγω της ποιότητάς τους.