Αρχαία Ελληνική Μυθολογία

Ο Θεός Ζευς φέρων στεφάνι ελιάς και σκήπτρο Λωτού καταδιώκει την Νύμφη Αίγινα - έργο τού ζωγράφου Αχιλλέα 450 π.χ. - Μουσείο Βοστώνης 

Ο Πυγμαλίων, Βασιλιάς τής Αμαθούντας, είχε ερωτευθεί ένα άγαλμα τής Θεάς Αφροδίτης  σμιλευμένο από ελεφαντόδοντο. Παρακαλούσε τότε την Θεά  να τού στείλει μία γυναίκα όμοια με το άγαλμα. Ακούγοντας η Θεά Αφροδίτη τις ικεσίες του βασιλιά, έδωσε υπόσταση στο άγαλμα και έτσι ο Πυγμαλίωνας  κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του και να παντρευτεί την ιδανική για αυτόν γυναίκα. Η γυναίκα αυτή ονομάστηκε Γαλάτεια και μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον Πάφο. Σύμφωνα με κάποιες ιστορικές πηγές, ο Κινύρας, γιος τού Πάφου, υπήρξε ο ιδρυτής τής πόλης τής Πάφου αλλά και ενός μεγάλου ναού προς τιμήν τής θεάς

Χρυσό δαχτυλίδι με σκαραβαίο από ίασπι.  Ελληνικό, 6ος αιώνας π.Χ. Ο ίασπις απεικονίζει τον Ηρακλή να φοράει Λεοντή,  με τόξο στο δεξί του χέρι και ρόπαλο στο αριστερό,  υψωμένο πάνω από το κεφάλι του και έτοιμο να χτυπήσει. 

Ο Μύθος δεν επεξηγεί, ούτε εκλογικεύει, τα αφήνει όλα μισοκρυμμένα και μισογερμένα στα κύματα και στους ανέμους τής φαντασίας. Αλλά εντός του υπάρχει η Συλλογική Μνήμη και η Παράδοση. Κάθε προσπάθεια να υπονομευθεί ή να καταργηθεί ένα Μυθικό Γεγονός  είναι κολάσιμη και βέβηλη, όπως η εγκληματική προσπάθεια τού Ερυσίχθονος να πελεκήσει το άλσος τής Θεάς Δήμητρας, όπου κατοικούσαν οι Νύμφες. 

Ένα υπέροχο Ετρουσκικό χρυσό δαχτυλίδι με τη μορφή σκαραβαίου. Στην κάτω επιφάνεια έχει μια εγχάρακτη παράσταση ιππέα σε φτερωτό άλογο  να φονεύει ένα τέρας με συνδυασμό λιονταριού , κατσίκας και φιδιού.  Είναι ο Βελλεροφόντης και η Χίμαιρα, ένα ενισχυμένο "αποτροπαϊκό φυλαχτό''. 

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Αμυμώνη  αναφέρεται μία από τις 50 κόρες του Δαναού, δηλαδή μία από τις Δαναΐδες. Μητέρα της Αμυμώνης ήταν η Ευρώπη. Πριν από τον γάμο της, λίγο μετά την άφιξή της στο Άργος, η Αμυμώνη πρωταγωνίστησε σε ένα ερωτικό περιστατικό με τον θεο Ποσειδώνα, όταν η κόρη είχε σταλεί με αδελφές της να βρουν νερό. Ο Ποσειδώνας είχε αποξηράνει όλες τις πηγές τού κάμπου αφότου η Αργολίδα είχε περάσει στην προστασία τής θεάς `Ηρας. Ωστόσο, έτυχε εκείνη την ημέρα να σώσει την Αμυμώνη  από ένα Σάτυρο που ήθελε να τη βιάσει. Για να την κερδίσει ο Ποσειδώνας τής φανέρωσε επιπλέ

Το μαρμάρινο άγαλμα του Ποσειδώνα 125-100 π.Χ. από τη Μήλο, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο λίγο πριν την απόκρυψή του κατά την διάρκεια του Β' Π.Π. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο 1940-41

Μία από τις πολλές ιδιότητες που αποδείδονται στον Ποσειδώνα  είναι και εκείνες τού Κοσμοσείστη και Γεωσείστη επειδή οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο Ποσειδών προκαλούσε τούς σεισμούς. 

Ο Ασκληπιός, θεός της Ιατρικής, γιος του Απόλλωνος και της νύμφης Κορωνίδος, κόρης του Φλεγύου που κατοικούσε στους πρόποδες του Πηλίου, μεγαλωμένος από το σοφό Κένταυρο Χείρωνα, είναι ο διασημότερος θεραπευτής των νόσων που μαστίζαν τους ανθρώπους κατά την αρχαιότητα, κι η δύναμή του φτάνει, μέχρι το να ανασταίνει νεκρούς. Κόρη του, φυσικά, η Υγεία

Παρόλο που ο Ασκληπιός δεν θεωρείται σημαντικός Θεός της ελληνικής μυθολογίας, ωστόσο είναι κεντρική φυσιογνωμία του αρχετύπου των ηρώων-θεραπευτών. Ο Ασκληπιός είναι η ιδεατή αντίληψη της ιαματικής δύναμης της φύσης, όπως και σήμερα γίνεται αντιληπτή από τους ανθρώπους, που επιδρά κατά τις "ήπιες" εποχές στα υψώματα και στον καθαρό αέρα, κάτω από την απαλή λάμψη και θερμότητα του Ηλίου, στα σημεία που αναβλύζουν δροσερές πηγές, ενώ πανύψηλα δένδρα γύρω καθαρίζουν την ατμόσφαιρα. Τέτοιο ακριβώς ήταν και το περιβάλλον των τόπων της λατρείας του και αυτή την αντίληψη ενίσχυσαν οι διάφο