Αρχαία Ελληνική Μυθολογία

Το μαρμάρινο άγαλμα του Ποσειδώνα 125-100 π.Χ. από τη Μήλο, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο λίγο πριν την απόκρυψή του κατά την διάρκεια του Β' Π.Π. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο 1940-41

Μία από τις πολλές ιδιότητες που αποδείδονται στον Ποσειδώνα  είναι και εκείνες τού Κοσμοσείστη και Γεωσείστη επειδή οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο Ποσειδών προκαλούσε τούς σεισμούς. 

Η Ελληνίδα θεά Αφροδίτη απειλώντας το απείθαρχο παιδί της, Έρωτα, με το πίσω μέρος του σανδαλιού της φαίνεται να έχει ξεκινήσει μια παράδοση που εξακολουθεί να εφαρμόζεται σε πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο σήμερα. Απεικονίζεται σε αρχαία Ελληνικά αγγεία όπως το παρακάνω μοτίβο που χρονολογείται από το 360 π.Χ. και εκτίθεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Τάραντα στην Ιταλία. Δείχνει ξεκάθαρα τη Θεά Αφροδίτη (Ρωμαϊκή Αφροδίτη) να απειλεί να χτυπήσει τον γιο της Έρωτα (Ρωμαϊκός Έρως) για κακή συμπεριφορά του. 

Ο Ασκληπιός, θεός της Ιατρικής, γιος του Απόλλωνος και της νύμφης Κορωνίδος, κόρης του Φλεγύου που κατοικούσε στους πρόποδες του Πηλίου, μεγαλωμένος από το σοφό Κένταυρο Χείρωνα, είναι ο διασημότερος θεραπευτής των νόσων που μαστίζαν τους ανθρώπους κατά την αρχαιότητα, κι η δύναμή του φτάνει, μέχρι το να ανασταίνει νεκρούς. Κόρη του, φυσικά, η Υγεία

Παρόλο που ο Ασκληπιός δεν θεωρείται σημαντικός Θεός της ελληνικής μυθολογίας, ωστόσο είναι κεντρική φυσιογνωμία του αρχετύπου των ηρώων-θεραπευτών. Ο Ασκληπιός είναι η ιδεατή αντίληψη της ιαματικής δύναμης της φύσης, όπως και σήμερα γίνεται αντιληπτή από τους ανθρώπους, που επιδρά κατά τις "ήπιες" εποχές στα υψώματα και στον καθαρό αέρα, κάτω από την απαλή λάμψη και θερμότητα του Ηλίου, στα σημεία που αναβλύζουν δροσερές πηγές, ενώ πανύψηλα δένδρα γύρω καθαρίζουν την ατμόσφαιρα. Τέτοιο ακριβώς ήταν και το περιβάλλον των τόπων της λατρείας του και αυτή την αντίληψη ενίσχυσαν οι διάφο

Εικονίζει την Θεά Αθηνά μπροστά σε μία χαμηλή στήλη. Η θεά φοράει πέπλο που σφίγγεται στη μέση με ζώνη και Κορινθιακό Κράνος. Με το ένα χέρι στηρίζεται στο δόρυ της και το άλλο είναι ακουμπισμένο στον γοφό. Τα πόδια της είναι γυμνά. Το βάρος του σώματος πέφτει στο δεξί πόδι  ενώ το αριστερό, λυγισμένο προς τα πίσω, μόλις που πατά με τα δάχτυλα στο έδαφος. Έχει το κεφάλι σκυμμένο και το βλέμμα στραμμένο προς τη χαμηλή στήλη που βρίσκεται μπροστά της.