Η Θεά Άρτεμις και η Ιφιγένεια τού Ευριπίδου

Η ανθρωποθυσία τής Ιφιγένειας δεν υπήρξε ποτέ. 

Κι όμως, στο βιβλίο Ιστορίας της Γ' Δημοτικού 
(ενότητα 5, τίτλος Ο Τρωικός Πόλεμος, 
κεφάλαιο 2, θέμα, Η θυσία της Ιφιγένεια), γράφει:

(Ακολουθεί ακριβής αντιγραφή του σχετικού αποσπάσματος):

"... Η Κλυταιμνήστρα έκλαιγε και τον παρακαλούσε 
(τον Αγαμέμνονα) να μην αφήσει να γίνει η θυσία. 
Η Ιφιγένεια τελικά αποφάσισε να θυσιαστεί για την πατρίδα της. 
Τη μέρα της θυσίας πήγε στολισμένη στο βωμό και με θάρρος έσκυψε το κεφάλι. 
Κι ο μάντης Κάλχας, αφού της φόρεσε χρυσό στεφάνι στα μαλλιά, σήκωσε το μαχαίρι. 
Όμως εκείνη τη στιγμή η Άρτεμη ήρθε μέσα σε ένα σύννεφο, 
άρπαξε την κόρη και πάνω στο βωμό άφησε ένα μικρό ελάφι. 
Την Ιφιγένεια την πήγε μακριά στη χώρα των Ταύρων σ' έναν από τους ναούς της. 
Αμέσως φύσηξε άνεμος και οι Αχαιοί κίνησαν για την Τροία". 
(Ο τρωικός πόλεμος-Ιστορία Γ' Δημοτικού: 
Ηλεκτρονικό Βιβλίο, ebooks. edu. gr/ modules. ebook). 

Πόσες και πόσες γενιές νεοελλήνων μεγαλώσαμε
καταγράφοντας στο σενάριο της παιδικής μας ηλικίας 
την ανωτέρω ανθρωποθυσία ή έστω την πρόθεση ανθρωποθυσίας, 
μιας και ο Κάλχας ''δεν πρόλαβε" να την εκτελέσει. 
Κι ότι καταγραφεί στο παιδικό σενάριο, 
άντε να το διαγράψεις μεγαλώνοντας ... 

Μα είναι μύθος θα πει κάποιος. 

Και πόσοι δάσκαλοι γνωρίζουν το τι συμβολίζει ο κάθε μύθος 
ώστε να τον αποκωδικοποιούν διδάσκοντας στα παιδιά την πραγματική σημασία του; 

Αλλά ας δούμε πρώτα τα πραγματικά γεγονότα. 

Ο Αγαμέμνονας δεν είχε ποτέ καμμία κόρη ονόματι Ιφιγένεια. 
Είχε τρεις κόρες που τα ονόματά τους ήταν: 
Χρυσόθεμις, Λαοδίκη και Ιφιάνασσα αντίστοιχα. 
Οι Αχαιοί συγκεντρώθηκαν με τα καράβια τους στην Αυλίδα
και προσέφεραν στους Θεούς πολυδάπανες θυσίες, 
προκειμένου να κερδίσουν την εύνοιά τους,  
για τον δυστυχώς εμφύλιο πόλεμο που προτίθετο 
να κάμνουν εναντίον τών συνελλήνων τους Τρώων, 
για τους γνωστούς οικονομικούς λόγους του ελέγχου στον Εύξεινο πόντο.  
Κατά τη διάρκεια των θυσιών, ουδεμία Ιφιγένεια παρουσιάζεται 
για να σφαγιαστεί θυσιαζόμενη στους Θεούς και καμία Άρτεμις δεν τη σώζει. 
Στον δε Όμηρο που ποιητική αδεία θα μπορούσε να αναφέρει την ύπαρξη της, 
η Ιφιγένεια είναι άγνωστη και συνεπώς ανύπαρκτη. 

Κι αυτή η Ιφιγένεια που γνωρίζουμε από την τραγωδία του Ευριπίδη;  

Αυτή την "Ιφιγένεια" την αντλεί ο Ευριπίδης 
εξ ενός εκ των εβδομήντα περίπου προσωνυμίων που έχει η ίδια η Θεά Άρτεμις 
(Παιδοτρόφος, Λοχεία, Δίκτυννα, Κυδωνιάς, Πυθία, Δαφνία, Καλλιστώ και... Ιφιγένεια 
που σημαίνει την Θεά η οποία βοηθά τις θνητές να γεννήσουν ισχυρό γόνο. 
Κι αυτό διότι η Ιφιγένεια υπήρξε παλαιά θεότητα του τοκετού, όπως και η Ειλειθυία. 
Αμφότερες "αντικαταστάθηκαν" από την Αρτέμιδα, όπως ο Ενυάλιος από τον Άρη, 
ο αρχέγονος Θεός Ήλιος από τον Απόλλωνα και ούτω καθ' εξής. 

Γνωρίζοντας τα αυτά ο Ευριπίδης μετουσιώνει στην τραγωδία του, 
την Θεά Αρτέμιδα σε Ιφιγένεια δίνοντάς της ανθρωπομορφή. 
Δηλαδή η θνητή Ιφιγένεια δεν είναι παρά η ίδια η Άρτεμις 
που προσφέρεται και βοηθά τους Αχαιούς να πλεύσουν προς την Τροία. 

Κατά τα λοιπά οι εξωτερικοί και εσωτερικοί διεθνιστές 
εκμεταλλευόμενοι τις υπερβολές των τραγικών ποιητών 
που αποσκοπούν στο να συνταράξουν το κοινό τους, 
σε συνδυασμό με την άγνοια ή και την απόκρυψη της αποκωδικοποίησης των μύθων 
οι οποίοι αποτελούν την πατρογονική μας παράδοση, 
συκοφαντούν επισήμως κάθε τι το ελληνικό το οποίο πρέπει να απαξιωθεί, 
να ευτελιστεί και να χρεωθεί ως ιστορική αδυναμία 
για την οποία οφείλουμε να ντρεπόμαστε. 

Κάτι ανάλογο έχουνε στήσει και για τον Καιάδα. 
Παίρνουν ως δεδομένο την αγωνία των Σπαρτιατών για αρτιμελή και δυνατά παιδιά, 
την αναμιγνύουν με την ιστορική πραγματικότητα σύμφωνα με την οποία 
οι Σπαρτιάτες τιμωρούσαν τους εγκληματίες 
ρίχνοντάς τους στον επίσης υπαρκτό Καιάδα,  
που βρίσκεται στο χωριό Τρύπη, βορειότερα από τον Μυστρά 
και παρασκευάζουν την γνωστή συνταγή 
με την οποία μας ταΐζουν από την παιδική μας ηλικία, 
ότι οι Σπαρτιάτες έριχναν τα ανάπηρα παιδιά τους στον Καιάδα. 
Πράγμα βεβαίως που δεν γινόταν και δεν έγινε ποτέ. 

Από το βιβλίο με τίτλο 
"ΌΛΟΙ ΑΝΤΈΓΡΑΨΑΝ ΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ", 
τού Κοινωνιολόγου-Οικονομολόγου-Συγγραφέα 
Δρ. Λεωνίδα Λ. Μπίλλη.