Είστε εδώ

Ο Μέγας Αλέξανδρος πεθαίνει στην Βαβυλώνα

Αναζητώντας υλικό στα Χρονικά της Βαβυλώνας,
σχετικά με το θάνατο τού Μεγάλου Αλεξάνδρου,
που συνέβη μια μέρα σαν την σημερινή, 24 Ιουνίου το 323 π.Χ.,
η Ασσυριολόγος Petra Eisele αναφέρει
στο έργο της «Βαβυλώνα», (εκδ. Κονιδάρη 1982),
ότι κατά την ημέρα που πέθανε ο Αλέξανδρος
είχε σκοτεινιάσει ο ουρανός της Βαβυλώνας
και είχε καλυφθεί από ένα μυστηριώδες νέφος,
που κατά την κρίση όλων τών κατοίκων
προμήνυε τρομακτικές συμφορές.
Eκείνη την ημέρα λοιπόν οι άνθρωποι περιπλανούνταν
τρομοκρατημένοι μες στο μαύρο σκοτάδι,
και φοβόντουσαν να ανάψουν ακόμα και κάποιο φως.
Αυτό συνέβη επειδή πίστευαν πως ο Αλέξανδρος,
που είχε πεθάνει ανάμεσα στους ανθρώπους,
ήταν στην πραγματικότητα μια θεότητα
που τούς είχε αφαιρέσει το φως.

Διαφωτιστική πηγή αποτελεί και το μαντικό κείμενο Enuma Anu Enlil,
που αποτελούσε ένα λεξικό ερμηνειών της γλώσσας ουράνιων σωμάτων,
διαμέσου των οποίων πληροφορούμαστε πως μια έκλειψη ηλίου
θεωρούνταν εξίσου μεγάλη κακοδαιμονία με αυτή της έκλειψης σελήνης.
Έτσι λοιπόν αν μια έκλειψη ηλίου συνέβαινε π.χ.
κατά τον μήνα Νισανού, (15 Μαρτίου-15 Απριλίου),
αυτή αποτελούσε έναν κακό οιωνό για τον βασιλιά,
επειδή κινδύνευε να τον σκοτώσει ο αδελφός του.
Ερευνώντας λοιπόν το αστρολογικό ημερολόγιο τής εποχής τού Αλεξάνδρου,
διαπιστώθηκε πως κατά την εικοστή ένατη νύχτα τού μηνός Αγιαρούμ (Απρίλιο-Μαΐου)
είχε γίνει μια έκλειψη ηλίου, πλην όμως δεν είχε γίνει ορατή στην Βαβυλώνα,
επειδή επικρατούσαν νεφώσεις.

Aπαντώντας στο ερώτημα εάν πίσω από τις αστρολογικές ενδείξεις
κρύβονταν κάποιος «αδελφός» τού Αλεξάνδρου,
διαπιστώθηκε πως είχε όντως έναν αδελφό εξ αίματος,
και αυτός δεν ήταν άλλος από τον Πτολεμαίο τον Λάγου,
ο οποίος, σύμφωνα με τον Αρριανό είχε γεννηθεί
κατά το έτος 367 π. Χ. στην αρχαία Εορδαία
και ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερος από τον Αλέξανδρο.
Αν και ήταν γνωστός ως ο υιός τού Λάγου,
η επίσημη ιστορική έρευνα είναι βέβαιη μόνο για την μητέρα του Αρσινόη,
δεδομένου ότι ο Πτολεμαίος θεωρείται καρπός της
από τον εραστή της βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Β΄.
Η ενοχή τού Πτολεμαίου γίνεται καταφανής
όχι μόνον από το γεγονός ότι είχε δώσει ασυλία
στον Εβραιο-Χαλδαίο ιερέα Βήρωσσο,
αλλά και από την χορηγία δικαιώματος
σε όλους ανεξαιρέτως τους Εβραίους πολίτες τής Βαβυλώνας
να εγκατασταθούν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου
και μάλιστα στην πιο όμορφη περιοχή,
δωρίζοντάς τους εξαρχής γαίες και οικόπεδα.
Στην Αλεξάνδρεια υπήρχε μια ολόκληρη περιοχή που ονομαζόταν Βαβυλώνα,
μια πληροφορία η οποία συνάχθηκε για πρώτη φορά
μέσα από ένα αποσπασματικό έργο
αστρολογικού και ημερολογιακού περιεχομένου,
που ονομάζεται «Περί των παραντελλόντων»
και είναι γραμμένο από κάποιον αστρολόγο
και ονειροκρίτη που ονομάζονταν Τεύκτρος,
που είχε ζήσει εκεί κατά τον 1ο μ.Χ. αιώνα.
Πέραν όλων αυτών τών παροχών οι Πτολεμαίοι
υπήρξαν χορηγοί ακόμα μιας τεράστιας εκδούλευσης,
που όμοιά της δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν.
Επρόκειτο για την πρώτη ιστορική μετάφραση
τής Πεντατεύχου και της Παλαιάς Διαθήκης,
όπου εκεί συμπεριελήφθησαν και οι περίφημες εκδοχές
τής «Γένεσης» και του «Κατακλυσμού του Νώε»,
οι οποίες είχαν αντληθεί από το κολοσσιαίων διαστάσεων
τρίτομο ιστορικό σύγγραμμα του Βήρωσσου «Βαβυλωνιακά»,
ως ένας είδος διασκευής από το έπος τού Gilgamech και τού Unapistim.

Αλλά το πλέον κορυφαίο γεγονός από πλευράς παροχών,
συνέβη στα μέσα του 2ου αιώνα π. Χ.,
όταν ο αρχιερέας Ονίας IV έκτισε ένα ναό,
αντίγραφο του Σολομώντα, στη Λεοντόπολη,
γεγονός που φανερώνει πως τόσο ο Πτολεμαίος, όσο και οι διάδοχοί του
ξεπλήρωναν όντως καταχθόνιες,
δόλιες και υπόγειες συμφωνίες με το ιερατείο των Εβραιο-Χαλδαίων,
που φρόντισε να αδειάσει με ειδικό σχέδιο εκκένωσης την Βαβυλώνα,
για να φανεί ότι επαληθεύτηκαν οι προφητείες του Ιερεμία.
Κι ενώ ο Πτολεμαίος ο Λάγου κρατούσε τα προσχήματα και παρίστανε
πως ενδιαφερόταν δήθεν να ξαναγίνει η ερημωμένη Βαβυλώνα κέντρο της αυτοκρατορίας,
αλλά η πρότασή του δεν εισακούονταν,
την ίδια στιγμή ο Εβραιο-Χαλδαίος ιερέας και τραπεζίτης Βήρωσσος
δοξαζόταν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της αυτοκρατορίας,
ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να αλλάξει ονομασία και να χαθεί από προσώπου γης,
πράγμα που δεν συνέβη, παρότι κάτι τέτοιο δεν ήταν ασύνηθες
μέσα στα όρια της πρώην Ασσυρο- Βαβυλωνιακής κοινωνίας.
Συνεπώς η στάση του Βήρωσσου ενοχοποιεί τον Πτολεμαίο πρωτίστως,
επειδή ο προστατευόμενος του απόλαυσε με αλαζονεία
όχι μόνον την εύνοια και τον πλούτο
που τού παρείχαν οι οικονομικοί κύκλοι τής Βαβυλώνας,
αλλά και τις τιμές τών Αθηναίων φιλοσόφων,
οι κολακείες των οποίων έφτασαν στο σημείο
ώστε να τού στήσουν και άγαλμα στο Γυμνάσιο του Πτολεμαίου,
και να τον αντιμετωπίζουν ως σωτήρα τού κράτους.

Ο μοναδικός άνθρωπος που τόλμησε να αναφερθεί, έστω και συνωμοτικά
στα όσα βίωσε ο Αλέξανδρος μέσα στο ναό τού Esagila
(Βάαλ-Μαρδούκ) τής Βαβυλώνας ήταν η Petra Eishel,
η οποία, μεταξύ πολλών άλλων διαφωτιστικών κειμένων,
έγραψε με λιλιπούτεια γράμματα σε μια υποσημείωση του βιβλίου της (σελ. 351-2)
σχετικά με μια υποτιθέμενη χαμένη πήλινη πινακίδα
που έφερε την ονομασία «Πίνακας του Esagila».
Η πινακίδα αυτή, όπως ισχυρίζεται η ίδια, παρότι φημολογείται
ότι φωτίζει τα τελευταία γεγονότα της ζωής του Αλεξάνδρου,
εντούτοις κρατείται μυστική από όλους τους ενδιαφερομένους,
επειδή αρχικά βρισκόταν σε κάποια ανώνυμη ιδιωτική συλλογή
και μόνον κατά το 1913 έκανε την εμφάνισή της στο μουσείο τού Λούβρου.
Η άγνωστη ιδιοκτήτριά της, αφού τη δώρισε στο μουσείο εντελώς αθόρυβα,
πήρε τον χαρακτηριστικό αριθμό ΑΟ 6555,
και στη συνέχεια το περιεχόμενό της καταγράφηκε από τον Theureau Dangin.
Έκτοτε μια ολόκληρη στρατιά διανοουμένων πάσχισε να την μεταφράσει,
αλλά εκτός από τις παραγράφους 1-3, που κάνουν λόγο για τον ναό Esagila
και τις παραγράφους 4-7, που αναφέρονται στον κλιμακωτό πύργο Εtemenaki,
το υπόλοιπο κείμενο είναι απροσπέλαστο,
καθώς η παράγραφος 8 χαρακτηρίζει το έγγραφο ΑΠΟΡΡΗΤΟ
και δίνει εξηγήσεις μόνον για την προέλευση του υποδείγματος.
Αυτά αναφέρει η Petra Eishel σε γενικές γραμμές,
πρωτοτυπώντας πάνω στο ζήτημα της «ιερής σιωπής»,
την οποία υιοθέτησαν όλοι οι αρχαιολόγοι και οι ιστορικοί ερευνητές,
σεβόμενοι την τακτική που καθιέρωσε τόσο ο Gorge Smith (1840-1876),
ο οποίος ανακάλυψε και επεξεργάστηκε τον Πίνακα του Esagila κατά το 1876,
όσο και ο Γαλλικής καταγωγής «πατέρας της Ασσυριολογίας»
Sir Austen Henry Layard (1817-1894),
που αρνήθηκε και αυτός να διενεργήσει
κάποιου είδους επίσημη ανακοίνωση σχετικά με το επίμαχο περιεχόμενο.

Άραγε, υπήρξε ένοχος ο Πτολεμαίος τού Λαγού ?

------------------------------------------------------------------------------------

Γλωσσολογικές Διευκρινήσεις.
Την ημερομηνία γεννήσεως τών ζωντανών
την ονομάζουμε γενέθλια ημερομηνία και εορτάζουμε τα γενέθλια τους,
ενώ, αντίστοιχα τών νεκρών μας
την ονομάζουμε γενέσια ημερομηνία και εορτάζουμε τα γενέσια τους.
Όταν δύο άνθρωποι προέρχονται από κοινή μητέρα ονομάζονται αδέλφια
(δελφύς η μήτρα τής γυναικός),
ενώ όταν προέρχονται από κοινό πατέρα και άλλη μητέρα ονομάζονται φρακτήρες,
σήμερα αντίστοιχα ονομάζουμε ετεροφαλή τα αδέλφια από τον ίδιο πατέρα,
ενώ ετεροθηλή εκείνα από την ίδια μητέρα.