Θεοί τών αρχαίων Ελλήνων

Εικονίζει την Θεά Αθηνά μπροστά σε μία χαμηλή στήλη. Η θεά φοράει πέπλο που σφίγγεται στη μέση με ζώνη και Κορινθιακό Κράνος. Με το ένα χέρι στηρίζεται στο δόρυ της και το άλλο είναι ακουμπισμένο στον γοφό. Τα πόδια της είναι γυμνά. Το βάρος του σώματος πέφτει στο δεξί πόδι  ενώ το αριστερό, λυγισμένο προς τα πίσω, μόλις που πατά με τα δάχτυλα στο έδαφος. Έχει το κεφάλι σκυμμένο και το βλέμμα στραμμένο προς τη χαμηλή στήλη που βρίσκεται μπροστά της. 

Στην παραλία Μelenara στη νήσο Γκραν Κανάρια των Καναρίων Νήσων της Ισπανίας πάνω σε έναν βράχο 30 μέτρα από την ακτή βρίσκεται το χάλκινο άγαλμα τού Θεού Ποσειδώνος και μοιάζει σαν να έρχεται φουριόζος με την τρίαινα στα χέρια  από την απέναντι ακτή της Αφρικής. 

Οι αρχαίοι Έλληνες ποτέ δεν έπαιρναν ονόματα Θεών, ήταν ασέβεια, αλλά παράγωγα αυτών. Έτσι έχουμε Αθηνογένης, Αθηναγόρας, Αρτεμισία, Απολλόδωρος, Διαγόρας, Διογένης, Ερμογένης,  κ.ά. Επίσης δεν έπαιρναν ονόματα με ιδιότητες Θεών. Κορυφαίο παράδειγμα το όνομα Λυκούργος, όπου τονίζεται στην παραλήγουσα,  αφού Λυκουργός (Λύκη = Φώς) αυτός που έργει το Φως ήταν μόνον ο Θεός Απόλλων.  

Ένα εντυπωσιακό χρυσό κόσμημα με σφραγίδα,  που φέρει παράσταση τοξοβόλο γονατιστό άνδρα. Το στέμμα στο γήπεδο μπορεί να συμβολίζει την νίκη ή να υπονοεί τον Απόλλωνα Εκεμπόλο - τον Θεό Τοξότη 

Η Ελληνίδα θεά Αφροδίτη απειλώντας το απείθαρχο παιδί της, Έρωτα, με το πίσω μέρος του σανδαλιού της φαίνεται να έχει ξεκινήσει μια παράδοση που εξακολουθεί να εφαρμόζεται σε πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο σήμερα. Απεικονίζεται σε αρχαία Ελληνικά αγγεία όπως το παρακάνω μοτίβο που χρονολογείται από το 360 π.Χ. και εκτίθεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Τάραντα στην Ιταλία. Δείχνει ξεκάθαρα τη Θεά Αφροδίτη (Ρωμαϊκή Αφροδίτη) να απειλεί να χτυπήσει τον γιο της Έρωτα (Ρωμαϊκός Έρως) για κακή συμπεριφορά του. 

Ο ίππος είναι το μοναδικό ζώο που ονομάζεται άλογο, στερείται δηλαδή λογικής.  Την ονομασία τους αυτή οι ίπποι την οφείλουν στον Πλάτωνα  και στον μύθο τής πτερόεσσας ψυχής που περιγράφεται στην Πολιτεία τού Πλάτωνος  με τίτλο Φαίδρος - περί Έρωτος.