Τηλ. παραγγελιών: +30 210-6819911
Jewellery Global Shipment
Είδη Κρατήρα
Διακρίνονται πέντε Είδη Κρατήρα
ο Ελικοειδής, ο Καλυκόσχημος, ο Κιονωτός,
ο Κωδωνόσχημος και ο Σκυφοειδής.
Όλα τους απαράμιλλης Τέχνης και Ομορφιάς,
όπως άλλωστε όλα τα αρχαία Ελληνικά Αγγεία.
Στρογγυλό σώμα, διακριτός λαιμός,
βαρύ στήριγμα και δύο λαβές στη μορφή σπειροειδούς
που εκτείνονται από τον ώμο του αγγείου έως τα χείλη.
Το σχήμα εισήχθη περί το 575 π.Χ.,
αν και τα μελανόμορφα δείγματα είναι σπάνια
και αναπτύχθηκε μετά το τέλος του 6ου π.Χ. αιώνα.
Τον συγκεκριμένο τύπο προτιμούσαν τα εργαστήρια της Απουλίας,
ελληνικής αποικίας στην Νότιο Ιταλία, Μεγάλη Ελλάδα - Magna Graecia.
Η μορφή έγινε λεπτότερη με το πέρασμα τού χρόνου
και Γοργόνεια, προσωπεία της Μέδουσας,
διακοσμούσαν τις έλικες των λαβών στην Απουλία.
Η διακοσμητική σκηνή κάλυπτε το σώμα τού αγγείου
αμφίπλευρα και ενίοτε και τον λαιμό.
Ο διάκοσμος συμπληρωνόταν με Ανθέμια.
Το σύνηθες ύψος του αγγείου ήταν τα 70 εκ,
αν και στα εργαστήρια της Απουλίας
κατασκευάζονταν αγγεία αυτού του τύπου ύψους 1 μ.
Κάλυκας ονομάζεται το μέρος τού άνθους
που αποτελείται από τα σέπαλα και προστατεύει το άνθος.
Ο καλυκόσχημος κρατήρας χαρακτηρίζεται από βαθύ σώμα
με το κατώτερο τμήμα του κυρτό, και το ανώτερο ελαφρώς κοίλο.
Φέρει βαρύ στήριγμα και λαβές
τοποθετημένες στην κορυφή τού κατώτερου τμήματος,
που κυρτώνονται προς τα πάνω.
Το πρώτο δείγμα αυτού του τύπου αγγείου
ανήκει πιθανώς στον Εξηκία περί το 530 π.Χ.
Στην εποχή ανάπτυξης της ερυθρόμορφης τεχνικής,
το σχήμα αυτό προτιμήθηκε πιθανώς εξαιτίας
τής αδιάκοπης περιμετρικής απεικονιστικής δυνατότητας.
Ο διάκοσμος τής ζωφόρου απαντάται
στο άνω τμήμα τού κορμού και δεν διακόπτεται.
Το κατώτερο τμήμα είναι διακοσμημένο συνήθως
με ανθέμια και το ύψος ποικίλλει από 40-50 εκ.,
και πάνω από 60 εκ. στην ύστερη ερυθρόμορφη περίοδο.
Ο συγκεκριμένος τύπος διακρίνεται για το στρογγυλό σώμα,
τον διακριτό λαιμό με στιβαρό στόμιο και χείλος και βαρύ στήριγμα.
Κάθε λαβή αποτελείται από ένα ζεύγος κυλινδρικών Μίσχων
που καταλήγουν σε οριζόντιο μέλος, ενωμένο στο χείλος.
Αυτή η μορφή πέρασε στην παραγωγή από το πρώτο μισό τού 6ου αιώνα π.Χ.
και διατηρήθηκε μέχρι το τρίτο τέταρτο του 5ου αι. π.Χ.,
οπότε και έχασε τη δημοτικότητά του.
Η διακοσμητική σκηνή αναπτύσσεται συνήθως στο σώμα.
Το χείλος φέρει ενίοτε μελανόμορφη θηριομορφική ζωφόρο.
Ο διάκοσμος είναι απλός και στον λαιμό διακρίνονται καλυκοειδή μοτίβα.
Το σύνηθες ύψος του συγκεκριμένου τύπου είναι τα 40-50 εκ.
Ο συγκεκριμένος τύπος αγγείου έχει κωδωνόσχημο σώμα
με καμπύλες λαβές, που τοποθετούνται ψηλά στο σώμα
και κάμπτονται ελαφρώς πρός τα πάνω και βαρύ στήριγμα.
Κάποια πρώιμα δείγματα δεν έχους καμπύλες λαβές αλλά αυτιά.
Ο συγκεκριμένος τύπος εισήχθη μετά από την έναρξη της ερυθρόμορφης τεχνικής
και προτιμήθηκε ιδιαίτερα μετά από τα μέσα του πέμπτου π.Χ αιώνα.
Η διακοσμητική σκηνή αποτυπώνται στο σώμα
και η διακόσμηση είναι πολύ απλή.
Το ύψος ποικίλλει από 40-50 εκ.
Το σώμα του συγκεκριμένου τύπου είναι στρογγυλό κύπελλο
με μικρές λαβές, κωνικό επιπωμάτιο με ψηλό εξόγκωμα και ψηλή βάση.
Αυτή η μορφή προτιμήθηκε μόνο στην πρόωρη μελανόμορφη περίοδο.
Το επιπωμάτιο (κάλυμμα), το σώμα και η βάση είναι διακοσμημένη
και συνήθως προτιμούνται ζωφόροι με θηριομορφικές παραστάσεις.
Το σύνηθες ύψος του συγκεκριμένου τύπου είναι το 1 μ.
Πηγή : Βικιπαίδεια
