Η Γλαύξ τού Παπαδιαμάντη

«Τις ημύνθη περί πάτρης; 
Και τί πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; 
Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. 
Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται τής Ελλάδος. 

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί, 
εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. 
Κάψιμο θέλουν όλοι τους ! 

Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι ‘γυφτοχαρατζήδες’,
τώρα σε ‘αθεώνουν’ οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι. 
Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα,
τους έταζαν ‘φούρνους με καρβέλια’, 
δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, 
και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, 
διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, όν ήθελαν παρουσιάσουν. 
Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει τη φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, 
τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. 
Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών 
τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού… 
Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθορά, 
θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον. 

Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών,
η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις,
η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού,
τού διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, 
και η πρόληψις της χρεοκοπίας». 

Δυστυχώς, επίκαιρο. 

Το παραπάνω  κείμενο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη,
γράφτηκε τη χρονιά των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων
15 χρόνια πριν τον θάνατο του, όταν ήταν σε ηλικία 45 ετών (1851-1911). 
Δυστυχώς, μέχρι τις μέρες μας το άρθρο αυτό του κορυφαίου Έλληνα πεζογράφου 
διεκδικεί επάξια μια μοναδική επικαιρότητα. 

«Τις ημύνθη περί πάτρης; 
Και τί πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;
Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.
Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται τής Ελλάδος».