Η Επανάσταση τού '21 εμφορείται Ελληνοπρεπών Ονομάτων

Ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός, κατά τα προεπαναστατικά χρόνια, 
μεταξύ άλλων, αποσκοπούσε στην Αφύπνιση τών υπόδουλων Ελλήνων 
στον Τούρκικο Ζυγό και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. 

Ένα από τα Κυρίαρχα Στοιχεία του ήταν ο θαυμασμός στον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό. 
Οι κατακτημένοι Έλληνες έβλεπαν στο ένδοξο παρελθόν τους την βάση εκείνη 
πάνω στην οποία θα οικοδομούσαν το μέλλον τους.   

Η σύνδεση τών νεοτέρων Ελλήνων με τον Κλασικό Ελληνισμό τών προγόνων τους 
συνετελέσθει σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. 
Ένα από αυτά η υιοθέτηση αρχαίων Ελληνικών Ονομάτων
πρωτοφανής και ριζοσπαστική είχε πολλούς υποστηρικτές αλλά και πολέμιους. 

Ολο και περισσότεροι Έλληνες, από τα μέσα τού 18ου αθώνα, 
βάπτιζαν τα παιδιά τους δίνοντάς τους αρχαία Ελληνικά Ονόματα. 

Η πρακτική αυτή άρχισε να εφαρμόζεται από τους πιο μορφωμένους 
και σιγά σιγά επεκτάθηκε σε ευρύτερα στρώματα. 
Πολλές οικογένειες τροποποίησαν ακόμα και τα επίθετά τους 
δίδοντάς τους μιαν αρχαιοπρεπή μορφή. 
Ο Μπιρίκος έγινε Εμπειρίκος, ο Καλμούκος Καλλιμάχης κ.ά. 

Ανάλογες τάσεις ακολούθησαν και στην ονοματοθεσία τών πλοίων τους. 
Γνωστό είναι το μπρίκι Άρης τού Τσαμαδού, ένα από τα ενδοξότερα τής Επανάστασης. 
Όταν παροπλίστηκε χρησιμοποιήθηκε ως Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. 
Άρης υπήρχε και στον στόλο τού Μιαούλη μαζί με τα πλοία Κίμων και Ηρακλης. 
Γνωστότερο όλων ο Αγαμέμνων η ναυαρχίδα τής Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας.   

Με το Ξέσπασμα τής Επανάστασης όλα σχεδόν τα πλοία τών Σπετσών Υδρας και Ψαρών 
έφεραν Ονόματα Εμπνευσμένα από την αρχαία Ελληνική Ιστορία και Μυθολογία 
και όχι Αγίων, όπως συνηθιζόταν παραδοσιακά μέχρι τότε. 

Ο λόγιος, κληρικός και ιατροδιδάσκαλος Διονύσιος Μπούρος, από την Καστανία Τρικάλων, 
άλλαξε το επίθετό του σε Πύρρος και υιοθέτησε το προσωνύμιο Θετταλός. 
Το 1813 κατέβηκε στην Αθήνα να διδάξει. 
Εκεί, οργανώνοντας μιαν ειδική τελετή, κατά την έναρξη τών μαθημάτων του, 
καλούσε έναν έναν τους μαθητές μπροστά του δίδοντάς τους εγγράφως
ένα νέοαρχαιοελληνικό όνομα και δύο κλαδιά, ελιάς και δάφνης, 
λέγοντάς τους ''Φοβού τον Θεόν, βοήθησε την Πατρίδα σου, αγάπα δε την Φιλοσοφίαν''. 

Ο διδάσκαλος και μετέπειτα αγωνιστής τής Ελληνικής Επανάστασης
Λυκούργος Κρεστενίτης, από τον Πύργο Ηλείας, 
έδιδε και αυτός στους μαθητές του νέα ονόματα
εμπνευσμένα από ήρωες και φιλοσόφους τής αρχαιότητας. 
Ο δε Αδαμάντιος Κοραής, το 1815, επιδοκίμασε δημόσια και απερίφραστα την τάση αυτή. 

Το 1817, στις Κυδωνιές τής Ιωνίας, τα παιδιά τού σχολείου αποφάσισαν, με ψήφισμά τους, 
οτι πλέον θα μιλούσαν αρχαία ελληνικά. 
Στο τέλος τού κειμένου ο κάθε μαθητής υπέγραψε με δύο ονόματα,  
το βαπτιστικό του και ένα καινούργιο αρχαιοπτρεπές που είχε υιοθετήσει. 

Υιοθετόντας αρχαία Ελληνικά Ονόματα οι ραγιάδες ένιωσαν πως 
ανήκουν σε κάτι διαχρονικά όμορφο και σεβαστό και πως 
δεν τους αξίζει να είνα σκλάβοι ενός άλλου έθνους. 

Αυτό τους το αίσθημα ήταν που καλλιέργησε την Ελληνική Επανάσταση. 

Και αυτό ήταν που αδιόρατα συνέλαβε ο Αλή Πασάς στην περίφημη φράση του, 
χωρίς όμως να μπορέσει απόλυτα να το προσδιορίσει. 
Εσείς οι Έλληνες κάτι έχετε στο κεφάλι σας. 
Δεν βαπτίζετε πια τα παιδιά σας Γιάννη, Πέτρο, Κώστα, 
παρά Λεωνίδα, Θεμιστοκλή, Αριστείδη. 
Σίγουρα κάτι μαγειρεύετε. 

Δείτε επίσης : Κλίσεις Ονομάτων τών Θεών τών αρχαίων Ελλήνων