Ονόματα αρχαίων Ελλήνων

22 Μαϊου 334 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος νικά τα Περσικά Στρατεύματα τού Δαρείου στην Μάχη στον Γρανικό ποταμό

Πριν εκστρατεύσει ο Αλέξανδρος στην Ασία βρέθηκε στην Κόρινθο. Εκεί επιδίωξε και συναντήθηκε με τον Διογένη τον Κυνικό Φιλόσοφο. Ο Αλέξανδρος πλησιάζει και τού λέγει «Είμαι ο Άρχων Αλέξανδρος». Ο Διογένης ατάραχος απαντά «Και ΄γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων»... Στο τέλος αυτής της συζήτησης, εκφέρει ο Αλέξανδρος το περίφημο: «Αν δεν ήμουν Αλέξανδρος θα ήθελα να ήμουν Διογένης» 

Για μένα είναι καλλίτερος ο θάνατος υπέρ της Ελλάδος, παρά να βασιλεύσω στους ομοφύλους μου - ἐμοὶ δὲ κρείσσων ὁ ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος θάνατος τοῦ μοναρχεῖν τῶν ὁμοφύλων  

Ο Διηνέκης ήταν ένας από τους 300 Σπαρτιάτες που έλαβαν μέρος στη μάχη των Θερμοπυλών το 480 π.Χ. υπό τον βασιλιά Λεωνίδα. Έμεινε γνωστός εξαιτίας της απάντησης του «καλύτερα, θα πολεμήσουμε υπό σκιά», όταν κάποιος παρατήρησε ότι οι Πέρσες είναι τόσοι πολλοί ώστε τα βέλη τους θα σκέπαζαν τον ήλιο. Η φράση αυτή έμελλε να γίνει συνώνυμη της ανδρείας, της τόλμης και της περιφρόνησης του θανάτου, μιας και αυτός όταν έρχεται στο πεδίο της μάχης, τιμημένα, αποτελεί το ύψιστο ιδανικό κάποιου για τη πόλη - κράτος του. 

Οι αρχαίοι Έλληνες ποτέ δεν έπαιρναν ονόματα Θεών, ήταν ασέβεια, αλλά παράγωγα αυτών. Έτσι έχουμε Αθηνογένης, Αθηναγόρας, Αρτεμισία, Απολλόδωρος, Διαγόρας, Διογένης, Ερμογένης,  κ.ά. Επίσης δεν έπαιρναν ονόματα με ιδιότητες Θεών. Κορυφαίο παράδειγμα το όνομα Λυκούργος, όπου τονίζεται στην παραλήγουσα,  αφού Λυκουργός (Λύκη = Φώς) αυτός που έργει το Φως ήταν μόνον ο Θεός Απόλλων.  

Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν. Με την απάντησή του αυτή προς τον Μωάμεθ Β', όταν τού προσέφερε σε αυτόν και τους κατοίκους τής Πόλης ασφαλή διέλευση στο Δεσποτάτο τού Μυστρά, ο Κωνσταντίνος σφράγισε στο διηνεκές το δικαίωμα επανακτήσεως τής Βασιλεύουσας στους απογόνους του. 

Η σύνδεση τών νεοτέρων Ελλήνων με τον Κλασικό Ελληνισμό τών προγόνων τους συνετελέσθει σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Ένα από αυτά η υιοθέτηση αρχαίων Ελληνικών Ονομάτων πρωτοφανής και ριζοσπαστική είχε πολλούς υποστηρικτές αλλά και πολέμιους. Όλο και περισσότεροι Έλληνες, από τα μέσα τού 18ου αιώνα, βάπτιζαν τα παιδιά τους δίνοντάς τους αρχαία Ελληνικά Ονόματα. 

Φέτος με την συμπλήρωση 2.500 χρόνων από την ιστορική Μάχη τών Θερμοπυλών  είναι η χρυσή ευκαιρία να αποκατασταθεί η ορθή έννοια, γλωσσολογικά, φιλολογικά και φιλοσοφικά,  τού λόγου τού Λεωνίδα - ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ.