Ξύλινη Πρώιμη Αρχαϊκή Αρχιτεκτονική Ναών

Αρχαίοι Ελληνικοί Ναοί. 

  
Φωτο : Καλλιτεχνική αναπαράσταση ξύλινων αρχαίων Ελληνικών ναών

Ξύλινη Πρώιμη Αρχαϊκή Αρχιτεκτονική Ναών. 
Οι πρώτοι ναοί ήταν ως επί το πλείστον κατασκευές από λάσπη, 
τούβλα και μάρμαρο σε πέτρινα θεμέλια. 
Οι κίονες και η υπερκατασκευή (θρυγγοειδής κατασκευή) ήταν ξύλινες, 
τα ανοίγματα των θυρών και οι παραστάδες προστατεύονταν με ξύλινες σανίδες. 
Οι τοίχοι από λάσπη από τούβλα συχνά ενισχύονταν με ξύλινους στύλους, 
σε ένα είδος τεχνικής με ημιξύλινη επένδυση. 
Τα στοιχεία αυτής της απλής και σαφώς δομημένης ξύλινης αρχιτεκτονικής 
παρήγαγαν όλες τις σημαντικές αρχές σχεδιασμού 
που επρόκειτο να καθορίσουν την ανάπτυξη τών ελληνικών ναών για αιώνες. 

Προς το τέλος του 7ου αιώνα, 
οι διαστάσεις αυτών των απλών κατασκευών αυξήθηκαν σημαντικά. 
Ο Ναός Γ στο Θέρμο είναι ο πρώτος από τους εκατόμπεδους ναούς με μήκος 30 μ.
Δεδομένου ότι δεν ήταν τεχνικά δυνατή η στέγαση μεγάλων χώρων εκείνη την εποχή, 
αυτοί οι ναοί παρέμειναν πολύ στενοί, πλάτους 6 έως 10 μέτρων. 

Για να τονιστεί η σημασία τού λατρευτικού αγάλματος και τού κτιρίου που το συγκρατούσε, 
ο ναός ήταν εξοπλισμένος με ένα στέγαστρο, που στηριζόταν σε κίονες. 
Το προκύπτον σύνολο κιονοστοιχιών που περιέβαλλε τον ναό 
από όλες τις πλευρές (η περίσταση) χρησιμοποιούνταν 
αποκλειστικά για ναούς στην ελληνική αρχιτεκτονική.

Ο συνδυασμός του ναού με κιονοστοιχίες (πτέρες) σε όλες τις πλευρές 
έθεσε μια νέα αισθητική πρόκληση για τους αρχιτέκτονες και τους χορηγούς, 
οι κατασκευές έπρεπε να κατασκευάζονται 
ώστε να είναι ορατές από όλες τις κατευθύνσεις. 
Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη του περιπτέρου, 
με έναν μετωπικό πρόναο (προστώο), 
που αντικατοπτρίζεται σε μια παρόμοια διάταξη 
στο πίσω μέρος τού κτιρίου, τον οπισθόδομο, 
ο οποίος κατέστη απαραίτητος για καθαρά αισθητικούς λόγους.