Οι Αναλογίες τών αρχαίων Ελληνικών Ναών

Οι Αναλογίες τών αρχαίων Ελληνικών Ναών 

 
Μοντέλο τού Ναού τής Αθηνάς Αφαίας στην Αίγινα. 

Τα θεμέλια τών αρχαίων ελληνικών ναών 
μπορούσαν να φτάσουν σε διαστάσεις έως και 115 επί 55 μ. 
Οι κίονες μπορούσαν να φτάσουν σε ύψος τα 20 μ. 
Για να σχεδιαστούν αρμονικά τέτοια μεγάλα αρχιτεκτονικά σώματα, 
αναπτύχθηκαν και δοκιμάστηκαν ορισμένες βασικές αισθητικές αρχές ήδη στους μικρότερους ναούς. 
Η κύρια μέτρηση ήταν το πόδι, που κυμαινόταν μεταξύ 29 και 34 εκ. από περιοχή σε περιοχή. 
Αυτή η αρχική μέτρηση ήταν η βάση για όλες τις μονάδες που καθόριζαν το σχήμα τού ναού. 
Σημαντικοί παράγοντες περιλαμβάνουν τη χαμηλότερη διάμετρο 
τών κιόνων και το πλάτος τών βάθρων τους. 
Η απόσταση μεταξύ τών αξόνων τών κιόνων 
μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί ως βασική μονάδα. 
Αυτές οι μετρήσεις ήταν σε καθορισμένες αναλογίες με άλλα στοιχεία σχεδιασμού, 
όπως το ύψος των κιόνων και η απόσταση των κιόνων. 
Σε συνδυασμό με τον αριθμό των κιόνων ανά πλευρά, 
καθόριζαν επίσης τις διαστάσεις τού στυλοβάτη και τής περίστασης, 
καθώς και τού κυρίως ναού. 
Οι κανόνες σχετικά με τις κάθετες αναλογίες, ειδικά στον δωρικό ρυθμό, 
επιτρέπουν επίσης την εξαγωγή τών βασικών επιλογών σχεδιασμού 
για το θριγκό από τις ίδιες αρχές. 
Εναλλακτικές λύσεις σε αυτό το πολύ ορθολογικό σύστημα 
αναζητήθηκαν στους ναούς τών τελών του 7ου και τών αρχών τού 6ου αιώνα, 
όταν επιχειρήθηκε να αναπτυχθούν οι βασικές μετρήσεις 
από τις σχεδιασμένες διαστάσεις τού ναού ή τού στυλοβάτη, 
δηλαδή να αντιστραφεί το σύστημα που περιγράφηκε παραπάνω 
και να συναχθούν οι μικρότερες μονάδες από τις μεγαλύτερες. 
Έτσι, για παράδειγμα, το μήκος τού ναού, μερικές φορές, 
οριζόταν στα 100 100 πόδια - 30 μέτρα. 
(το 100 είναι ένας ιερός αριθμός, γνωστός και από την εκατόμβη, μια θυσία 100 ζώων), 
και όλες οι περαιτέρω μετρήσεις έπρεπε να είναι σε σχέση με αυτόν τον αριθμό, 
οδηγώντας σε αισθητικά αρκετά μη ικανοποιητικές λύσεις.