Είστε εδώ

Το κόσμημα στο χρόνο

Από τα πρώτα εκείνα χρόνια, στις απαρχές του Χρόνου,
στον γεωγραφικό χώρο τής Ελλάδος – Αιγιακό χώρο,
γεννήθηκε και αναπτύχθηκε μία από τις πλέον εκλεπτυσμένες εκφάνσεις του πολιτισμού.
Η κοσμηματοποιία άρρηκτα συνδεδεμένη με την προσπάθεια του ανθρώπου
να αποτυπώσει όλη την ουσία της φύσης πάνω σε ευγενή μέταλλα
γρήγορα αναπτύχθηκε σε τέτοιο βαθμό
που ακόμη και σήμερα κοσμήματα από τρεις χιλιετίες και πίσω
που φέρνει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη
μας αφήνουν άναυδους.
Θεός – Προστάτης αυτής της τέχνης ο Ήφαιστος,
τον θέλει η παράδοση, στο εργαστήριό του στον Όλυμπο
να φιλοτεχνεί περίφημα κοσμήματα όπως το νυφικό διάδημα της Αριάδνης κ.ά.

Η λέξη κόσμημα προέρχεται από το ρήμα κοσμώ, που σημαίνει στολίζω
και με αυτήν την ονομασία εννοούμε κάθε στολίδι
άσχετα για ποιόν λόγο χρησιμοποιείται

Σ’ αυτήν την ενότητα - Το Κόσμημα στο Χρόνο - του blog,
θα εξερευνήσουμε την σχέση ανθρώπου - κοσμήματος στον Χώρο και τον Χρόνο,
σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη τού φιλόξενου πλανήτη μας
από τις απαρχές τού ανθρώπινου πολιτισμού έως τις μέρες μας.

ΦΙΛΙΑΝ ΦΥΛΛΑΤΕ

ΦΙΛΙΑΝ ΦΥΛΑΤΤΕ - Φιλίαν φύλαττε Να διαφυλάττεις τη φιλία διότι είναι πολύ σοβαρό πράγμα. Τρεις είναι οι βάσεις που στηρίζετε ο άνθρωπος, η εργασία, η φιλία και η οικογένεια. Οι αρχαίοι έδιδαν μεγάλη σημασία στην φιλία. Πέντε Δελφικά Παραγγέλματα είναι αφιερωμένα σε αυτήν. Φίλοις βοήθει Φιλίαν ἀγάπα Φίλοις εὐνόει Φίλῳ χαρίζου Φιλίαν φύλαττε

ΦΡΟΝΕΙ ΘΝΗΤΑ

ΦΡΟΝΕΙ ΘΝΗΤΑ - Φρόνει θνητὰ Να σκέφτεσαι ως θνητός και ως τέτοιος να ενεργείς. Μην αναβάλεις πράγματα για αργότερα, μπορεί να μην προλάβεις. Ο Πίνδαρος στο έργο του Πυθιονίκαις χαρακτήρισε τον άνθρωπο ως όνειρο σκιάς «επάμεροι˙ τι δε τις; τί δ' ού τις; σκιάς όναρ άνθρωπος…» (εφήμεροι, τί είναι κανείς; τί δεν είναι; όνειρο σκιάς ο άνθρωπος)

ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ

ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ - τίποτα σε υπερβολή ΜΗΔΕΝ - μήδε εν - ούτε ένα ΑΓΑΝ - υπερβολικά (επίρρημα) Ένα από τα Δελφικά Παραγγέλματα που ήταν χαραγμένα στην είσοδο του Ναού τού Απόλλωνος στους Δελφούς. Η ρήση υποδηλώνει ότι η αλήθεια βρίσκεται στο μέσον και χωρίς υπερβολές. Ακριβώς αυτό που υποστήριξε ο Αριστοτέλης «η αρετή κείται στο μέσον»

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ από την προστακτική οίδα=γνωρίζω + ἑαυτός, γνώρισε τον εαυτό σου, ένα από τα Δελφικά Παραγγέλματα που ήταν χαραγμένα στην είσοδο τού Ναού τού Απόλλωνος στους Δελφούς. Σύμφωνα με τον Χαρμίδη του Πλάτωνος, είναι το παλαιότερο από τα τρία Παραγγέλματα που ήταν χαραγμένα στην είσοδο του Ναού του Θεού Απόλλωνος στους Δελφούς. Η περιγραφή των Δελφών από τον περιηγητὴ Παυσανία επιβεβαιώνει την ύπαρξή του. Ο Αριστοτέλης, σε διάλογο (Περί φιλοσοφίας), ερεύνησε την χρονολογία τού Γνῶθι Σεαυτόν σε σχέση με την ιστορία του Ναού των Δελφών, το συμπέρασμά του ήταν ότι δεν άνηκε σε κανέναν από τ

ΑΡΡΗΤΟΝ ΚΡΥΠΤΕ

ΟΥ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΙΣ ΠΑΣΙ ΡΗΤΑ η ρήση ανήκει στον Πυθαγόρα και σημαίνει δεν μπορούν να ειπωθούν όλα σε όλους. Ωστόσο αργότερα εκφράστηκε λητά ως Δελφικό Παράγγελμα ΑΡΡΗΤΟΝ ΚΡΥΠΤΕ. ΑΡΡΗΤΟΙ ΛΟΓΟΙ ονομάζονται εκείνοι που πρέπει να παραμείνουν σε ολίγους γνωστοί, όχι γιατί αυτοί οι ολίγοι είναι μια ανωτέρα κάστα, αλλά διότι οι πολλοί, λόγω γνωσιολογικού υποβάθρου, δεν είναι ακόμα έτοιμοι να τους κατανοήσουν και μάλλον περίσσότερη θα είναι η ζημία παρά το ώφελος.

Καλλίπυγος Αφροδίτη

Οι Έλληνες ήταν οι μόνοι που τόλμησαν να εκθέσουν γυμνό το όμορφο ανθρώπινο σώμα. Για χιλιάδες χρόνια, διάφοροι άλλοι λαοί, όπως Αιγύπτιοι, Ασσύριοι και Βαβυλώνιοι, θεωρούσαν τον άνθρωπο ως ένα αποτρόπαιο ον που σέρνεται μπροστά σε θεούς και τυράννους. Οι Έλληνες πίστεψαν στην τελειότητα των πάντων και μας άφησαν την ομορφιά των γλυπτών τους, την ποίηση τών τραγωδιών τους και την αναζήτηση του σύμπαντος και της φύσης. Χωρίς τους Έλληνες δεν θα είχαμε καταλάβει ποτέ τις μεγάλες δυνατότητες του ανθρώπου.

Ο Ιβίσκος και το νησί τής Ρόδου

Η Ρόδη σύμφωνα με την μυθολογία είναι κόρη τού Ποσειδώνος και τής Αφροδίτης. Όταν παντρεύτηκε τον θεό Ήλιο, έδωσε το όνομά της στο νησί τής Ρόδου όπου βρισκόταν το κέντρο λατρείας της. Το όνομά της προέρχεται από τον ρόδινο ιβίσκο ένα λουλούδι που βρίσκεται στην Ρόδο. Η Ρόδη είναι η μητέρα τού Ιαλυσού, τού Καμείρου και τού Λινδού.

Ο Κίονας και ο Μυστικός Συμβολισμός του

Οι πτυχώσεις που έχουν οι Κίονες συμβολίζουν το αρχαίο ελληνικό Γυναικείο Ένδυμα. Όπως οι Κίονες στηρίζουν όλο το οικοδόμημα τού Ναού έτσι και η Γυναίκα στηρίζει τον Οίκο την Οικογένεια. Αυτό είναι ολοκάθαρο στις Καρυάτιδες. Οι Καρυάτιδες είναι γλυπτά που έχουν Γυναικεία Μορφή και χρησιμεύουν στην στήριξη κτιρίων, μέχρι τις μέρες μας, Αυτό είναι ολοκάθαρο στις Καρυάτιδες. Οι Καρυάτιδες είναι γλυπτά που έχουν Γυναικεία Μορφή και χρησιμεύουν στην στήριξη κτιρίων, μέχρι τις μέρες μας,

Η Θεά Άρτεμις και ο Δήμος Αμαρουσίου

Το Μαρούσι, Αμαρούσιον στην καθαρεύουσα, οφείλει την ονομασία του στο προσωνύμιο, Αμαρυσία, τής Θεάς Αρτέμιδος και αυτό διότι οι Αθμονείς εόρταζαν, περισσότερο από τους άλλους Θεούς την Άρτεμιν.

Η Πόλις Εάλω

Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν. Με την απάντησή του αυτή προς τον Μωάμεθ Β', όταν τού προσέφερε σε αυτόν και τους κατοίκους τής Πόλης ασφαλή διέλευση στο Δεσποτάτο τού Μυστρά, ο Κωνσταντίνος σφράγισε στο διηνεκές το δικαίωμα επανακτήσεως τής Βασιλεύουσας στους απογόνους του.