Θεός Ασκληπιός

Παρόλο που ο Ασκληπιός δεν θεωρείται σημαντικός Θεός της ελληνικής μυθολογίας, 
ωστόσο είναι κεντρική φυσιογνωμία του αρχετύπου των ηρώων-θεραπευτών. 
Ο Ασκληπιός είναι η ιδεατή αντίληψη της ιαματικής δύναμης της φύσης, 
όπως και σήμερα γίνεται αντιληπτή από τους ανθρώπους, 
που επιδρά κατά τις "ήπιες" εποχές στα υψώματα και στον καθαρό αέρα, 
κάτω από την απαλή λάμψη και θερμότητα του Ηλίου,
στα σημεία που αναβλύζουν δροσερές πηγές, 
ενώ πανύψηλα δένδρα γύρω καθαρίζουν την ατμόσφαιρα. 
Τέτοιο ακριβώς ήταν και το περιβάλλον των τόπων της λατρείας του 
και αυτή την αντίληψη ενίσχυσαν οι διάφοροι θρύλοι της γέννησης και της καταγωγής του. 

Συμμετείχε στο ταξίδι των Αργοναυτών και το κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου, 
γεγονός που τον οριοθετεί στους βίους των σημαντικότερων ηρώων της ελληνικής μυθολογίας. 
Ο Ασκληπιός ήταν επίσης σημαντική μορφή στο δράμα 
που εκτυλίχθηκε μεταξύ του Απόλλωνα, του Δία και των Κυκλώπων, 
γνωστό σε μας μέσω της τραγωδίας του Ευριπίδη, Άλκηστις. 

Ο Απόλλων δεν ήταν πιο αδιάφθορος από οποιονδήποτε άλλο θεό του ελληνικού πάνθεου. 
Οι πολυάριθμοι έρωτές του περιελάμβαναν την Κορωνίδα, τη Δάφνη, την Αρσινόη,
την Κασσάνδρα, την Ψαμάθη, τη Φιλωνίδα, τη Χρυσόθεμι και πολλές άλλες, 
από τις οποίες σχεδόν πάντα ο Απόλλωνας παίρνει έναν γιο. 
Ένας από αυτούς τους γιους ήταν ο Ασκληπιός, 
αν και συζητείται εάν η μητέρα του ήταν η Κορωνίς ή η Αρσινόη. 
Όποια και αν ήταν όμως, δεν έζησε αρκετά για να γεννήσει τον θεραπευτή-θεό. 

Ο Απόλλων ήταν ζηλότυπος θεός και δυσαρεστήθηκε ιδιαίτερα όταν ένας κόρακας 
του αποκάλυψε ότι η ερωμένη του επρόκειτο να παντρευτεί ένα θνητό. 
Πρώτα, λοιπόν τιμώρησε για τα κακά μαντάτα τον κόρακα, 
αλλάζοντας το λευκό του φτέρωμα, στο γνωστό μας μαύρο. 
Κατόπιν τιμώρησε την ερωμένη του καίγοντάς την, 
αν και σε άλλη εκδοχή του μύθου ήταν η Άρτεμις που εξέθεσε την «άπιστη» Κορωνίδα (ή Αρσινόη). 
Πριν να αποτεφρωθεί εντελώς η Κορωνίς, 
ο Απόλλωνας διέσωσε το έμβρυο που έφερε στη μήτρα της, από τις φλόγες. 

Ο νεογέννητος Ασκληπιός χρειαζόταν κάποιον για να τον μεγαλώσει. 
Έτσι ο Απόλλωνας σκέφθηκε το σοφό κένταυρο Χείρωνα, 
μια άλλη ενδιαφέρουσα θεραπευτική μορφή της ελληνικής μυθολογίας, 
πιθανώς προ-ολύμπια, αφού τον συναντάμε να διατρέχει τις πεδιάδες της Κρήτης, όταν γεννήθηκε ο Δίας.
Ο Χείρων, λοιπόν, ο εκπαιδευτής τόσων ηρώων όπως ο Αχιλλέας, ο Ακταίων, ο Ιάσων, ο Πάτροκλος, ο Πηλέας κ.α. 
ανέλαβε την εκπαίδευση του Ασκληπιού. 
Θα παρατηρήσουμε εδώ ότι ο Χείρων είναι σύμβολο μιας προαιώνιας σοφίας, 
αυτής που υπάρχει πριν από το σχηματισμό των θεών. 
Η σοφία του κένταυρου είναι σε σημαντικό βαθμό παρούσα στη διάπλαση των ηρώων της ελληνικής μυθολογίας. 
Είναι ένα από τα ζητούμενα στο ταξίδι της ηρωικής αναζήτησης και της ολοκλήρωσης του εαυτού. 

Συνεπώς, αν και ο Απόλλωνας υπήρξε θεός της θεραπείας, 
αυτός που δίδαξε τη θεραπευτική τέχνη στον Ασκληπιό ήταν ο Χείρων. 
Στην ανατροφή ανακατεύεται και άλλο ένα αρχέτυπο της σοφίας – ολύμπιο αυτή τη φορά - η θεά Αθηνά,
η οποία προσφέρει στον Ασκληπιό το πολύτιμο αίμα της Μέδουσας.

Αυτή η δυσδιάκριτη, ως προς την εγκυρότητά της, αναφορά, 
έρχεται σε αντιδιαστολή με την κλασικά αποδεκτή ρήση του Στράβωνα: 
‘’Έτερος δι’ εστί Ληθαίος ποταμός ο περί Τρίκκην εφ’ ώ ο Ασκληπιός γεννηθήναι λέγεται’’ (Στράβων XIV 647). 

Η ημερομηνία γέννησής του ανάγεται στα 1247 π.Χ., στην αρχαία Τρίκκη (σημερινά Τρίκαλα) 
χωρίς ακόμη να υπάρχει κάτι βεβαιωμένο για την τόσο ακριβή αυτή προσέγγιση, 
που συνδέεται βεβαίως και με τη μαρτυρία για τους γιους του, Ποδαλείριο και Μαχάονα, 
που εμφανίζονται να ηγούνται πλοίων και να κατέχουν την ιατρική, 
στον πασίγνωστο ομηρικό "Κατάλογο των πλοίων". 

Στην Τρίκκη ιδρύθηκε το αρχαιότατο και επιφανέστατο Ασκληπιείο 
του αρχαίου εκείνου κόσμου (Στράβων θ’ 437). 
Πιθανώς κατά τον 7ο αιώνα π. Χ., λόγω της μεγάλης του προσφοράς στο ανθρώπινο γένος, 
θεοποιήθηκε από τους ανθρώπους και πέρασε στον μύθο και την ιστορία.